Pyza - świeża, jeszcze ciepła ;)

   Jak Państwo Szanowne już wie, stan jednopsia, niebezpiecznie bliski stanowi bezpsia, jest obcy Psu w Swetrze & Co. Tedy też, jeszcze na etapie przebywania Mężczyzny w szpitalu, podjęte zostały kroki (szybkie i zdecydowane), żeby ów stan zmienić.

I tak nastała nam Pyza:

Pyzę sfotografować ciężko, ponieważ stan bezruchu jest jej obcy, dlatego czekam na oklaski i ogólne uznanie w kwestii moich mało udanych prób :)

   Pyzunia została znaleziona TU, a dokładnie tak to wyglądało: >>>klik<<<

Następnie o rekonesans została poproszona Ola, wolontariuszka ze schroniska i właścicielka bloga Pies we Wrocławiu, a także człowiek Nitra i Halinki - ulubionych kumpli moich suczy. 

  Pyza została odnaleziona przez Olę po dłuższych poszukiwaniach, bowiem nie lansowała się przy kratach i skutecznie ukrywała się w schroniskowych boksach przez pół roku. Po ustaleniu przez Olę, że psica jest wyjątkowo przyzwoitego charakteru i odpowiedniej prezencji przystąpiliśmy do kolejnych działań. Czyli najpierw pojechaliśmy na "piknik" :)

  Spakowałam bambetle różnorodne, Mężczyznę i Krechę i wywiozłam towarzystwo na trawiaste przestrzenie za schroniskiem. Tzn. na taki zarośnięty pas, ni to groblę, ni to drogę, gdzie mogłam wjechać samochodem i koło samochodu niemal rozłożyć się obozem - Mężczyzna wtedy nie był w stanie przejść o własnych siłach więcej niż 15 metrów, także wiecie. A teren fajny, bo za daleko od domostw, żeby łazić na spacery w tym senegalskim upale, brak plaży, wody i budki z hot-dogami - czyli cisza i spokój. 

  No to się towarzystwo wietrzyło na łonie zamiast piec w rozgrzanych do białości betonach:

Oczywista, gdzie pan tam i sucz:

   Cel podróży został wybrany nieprzypadkowo. Musieliśmy przetestować, jak Kresia zareaguje na bliskość schroniska, z którego była zabrana dokładnie rok wcześniej (9. sierpnia A.D. 2014), ponieważ po Pyzę (lub innego, alternatywnego psa) musiałam się udać właśnie z Krechą.

  Cztery dni później, nie zważając na ciągłe upały, wyruszyłyśmy po psicę. Ola wcześniej, rowerem pojechała rano do schroniska, do swoich podopiecznych, ja z Kreską nieco później. Kreska wlazła do schroniska lekko niepewna, ale trzymająca fason - paczcie kundle, ja tu jestem z moją panią i tu nie zostanę!   Spotkanie Pyzy z Kreską przebiegało w lekko napiętej atmosferze udawanej obojętności, z deklaracją o nieagresji - czyli świetnie. Przeszły pomyślnie test spacerowo-wybiegowy i defiladę obok kociarni. Kreska wykazała się doskonałą pamięcią topografii schroniska, bowiem od razu skręciła do budynku z karmą i przysmakami (Kresiulec NIGDY nie przegapi okazji, by wejść w bliższy kontakt z frolikami) i dalej poszło szybko. Biuro-umowa-opłata za szczepienie-obroża-smycz-no chodźcie sucze na spacer.

Pyza z Kreską na polskich drogach:

  A w domu czekała nas najciekawsza część wydarzeń, czyli obserwacja jak obie panie ułożą sobie wspólne życie. Pyza jest psicą kochaną, radosną pieszczochą, grzeczną i znającą komendy łagodną suczą, wielkością, pokrojem i charakterem bardzo podobna do Bazyla. 

 Kreska to stara angielska lady, ze swoimi dziwactwami i fobiami, czasem chimeryczna, dość kłótliwa ale w gruncie rzeczy poczciwa. Lubi piwo, a gdyby mogła ukradkiem pociągałaby brandy z kredensu - Kreska Lejdi de Sucz. 

   Pyza to przaśna, jowialna, wiejska dziewucha, bezpośrednia w obejściu - nie obraża się tylko wszystkie niedomówienia załatwia tu i teraz - uległością totalną lub zębami. Cywilizacji nie zna i się jej boi. Pyza - po prostu Pyza :)

  Kreska chłepce wodę, jakby piła herbatkę z królową, Pyza żłopie mlaskliwie, rozglądając się wokół i rozchlapując ile wlezie - dlatego miska stoi teraz na ręczniku, bo Pyza robiła nam z kuchennych kafli lodowisko :) 

  Kreska drepce na spacerek, Pyza bryka na spacerek. 

   Pyza stara się nadrobić braki w obyciu, naśladując Kreskę, a jednocześnie być krok przed nią. I tu mam przyjemne deja vu, bo to zupełnie tak jak Bazyl z Foxem. Czyli jak Filemon i Bonifacy.

   Zarówno Bazyl, jak i Pyza raz - słownie jeden raz - nasiusiały w domu, ale widząc dezaprobatę starszych psów, nie powtórzyły tego więcej!

Po przyjściu ze spaceru Fox lubił wychodzić na balkon, czasem się tam położyć. Fox szedł pod drzwi balkonowe, siadał i czekał, żeby mu je otworzyć. Bazyl pędził pod drzwi balkonowe i walił łbem w szybę, której nigdy wcześniej na oczy nie widział.

- Ty durniu - patrzył na niego Fox - przecież to szyba jest, smarkaczu.

Dwa dni później Bazyl po spacerze pędził pod drzwi balkonowe i siadał przed nimi zanim Fox doczłapał.

- No widzisz, ja już wiem, już wiem, już wiem, że to tylko szyba. No, szyba tylko! Przecież już wiem! - mówił uśmiechniętym pyskiem, wywijając ogonem.

  Kreska dostojnie wkracza do windy i się rozsiada. Pyza nerwowo tańczyła przed progiem windy, przerażona klaustrofobiczną przestrzenią.

- Głupia - patrzyła na nią Krecha z politowaniem - to winda jest. Żeby szanujący się pies nie musiał łazić po piętrach, bo się zmęczy.

Dwa dni później Pyza przepycha się pierwsza do windy i rozsiada wygodnie.

- No widzisz, ja już wiem, że to winda! Już wiem, no! Żeby pies nie musiał dziesięć pięter ganiać! - uśmiecha się rozdziawiony pysk, a ogon zamiata podłogę windy.

  Osobiście to uwielbiam. Nie wyobrażam sobie już inaczej. Jestem autentycznie, bezgranicznie szczęśliwa, gdy przede mną na spacer maszerują dwa grzbiety - rudy i czarny, gdy pyski się uśmiechają, ogony wachlują, nowe spacerowe psie przyjaźnie zawiązują, piłki tenisowe latają w powietrzu, patyki się aportują, a po wszystkim dwa kudłate wałki śpią rozciągnięte pod nogami. 

Gdy obie sucze biegną pędem do Tofika, żeby się tulić:

Pyza ma w sobie również coś z Pixla - to samo ulubione miejsce do spania, dające namiastkę budy:

A! I byłabym zapomniała - od Oli Pyza dostała wyprawkę! Wielce przydatną, biorąc pod uwagę ilości przysmaków, jakimi są teraz obie sucze futrowane ;) Dziękujemy!

To dokładnie to, co myślicie ;)

No, to od czwartku, 13. sierpnia mamy Pyzę :D