Balkon

Nie wiem kto i kiedy wymyślił balkon, ale to bardzo praktyczne zjawisko jest.
I nie mam tu na myśli "balkonów" -  jak rodowici wiochmeni z Krainy Kwitnącego Ziemniaka określają mieszczuchów sprowadzających się na wieś, czemu zwykle towarzyszy postawienie chawiry z dowolnie dużą liczbą balkonów.
Nie. Balkon jako zjawisko społeczne jest niezwykle ciekawym.
Niby jeszcze część mieszkania, przestrzeń prywatna, jeśli z sypialni to wręcz intymna, a jednak wystawiona na widok publiczny. A nawet publiczniejszy, bo wysoko nad ziemią.

Przeważa jednak kontekst prywatny.
I nikogo nie dziwi, że sąsiadka po balkonie pląsa w bieliźnie i wałkach, a sąsiad bywa, że bez bielizny (choć wiek chearleederek i chippendalesów bezpowrotnie przeminął w ubiegłym stuleciu), wystawiając swe ciała na widok, choć w życiu by się tak po ulicach nie lansowali.
A im cieplej, tym balkonowego ciała więcej.

Nie tyko ludzkiego. Kociego również.
Od kiedy pocieplało kocie dzieci przesiadują na balkonie calutkie dnie i noce. Zwłaszcza gdy pada! Kochają deszcz i wodę jako taką.
I tu znowu tajemnicza sprawa. Wlezie jedna z drugą na drzwi lub kredens i boją się zeskoczyć, choć do podłogi góra 2 metry. Wylezie taka na balkon, zobaczy ptaka lub muchę i już łapy do lotu z 10. piętra rozkłada!
Nawet Jojo uskutecznia plażowanie na balkonie.
Z początku nie bardzo, bo wiadomo, że dom to dom, a zewnętrze to chłód, głód i jeszcze nie wpuszczą na zad do środka.
Ale przyjrzała się smarkulom, że tak sobie cyrkulują, to i Jojcik się odważył. I wcale nie zraził ją jedyny przypadek, gdy przez nieuwagę została na tym balkonie zamknięta. Wcześniej na balkonie kiblowała Mamba i dała wyraz swemu niezadowoleniu demonstrując ciężki wkurw i jawną obrazę w równych proporcjach.
Balkon został osiatkowany, to i młodzież może się bezpiecznie po balkonie bujać.
Ale nie od razu Kraków zbudowano - tfu! - balkon osiatkowano.

To znaczy nam się wydawało, że osiatkowany jest skutecznie. Na szczęście odwiedziła nas moja koleżanka, bardziej w tym temacie biegła i palcem pokazała nam wszystkie miejsca, gdzie jednak kot mógłby, gdyby chciał. Pod samiutkim dachem. Drobna niedoskonałość, jakieś 7 cm siatki, przylegające ciasno, ale nie przyczepione niczym do daszku, bo nie ma jak. Na tej wysokości, już trochę poza balkonem, dojście megatrudne. Z drabiny nie sięgniesz, trzeba by z dachu, na uprzęży i linie...
 A jak się okazało kot chciał i to bardzo chciał!






























Kotecki myślały, kombinowały i sprawdzały wytrzymałość konstrukcji...
Dlatego też, jak wszystkie dzieci, bawiły się na dworze tylko pod okiem osób dorosłych. Mężczyzna zakupił dodatkowe metry siatki i konstrukcja miała zostać wzmocniona. Ale zanim to się stało...

No to wieszam sobie pranie. Na balkonie rzecz jasna. Majtasy, a cóż by innego. W puchatym szlafroku i rozdeptanych papuciach - dulszczyzna pierwyj sort, bo przecież jestem u siebie.
Zastawiam sobą i suszarką na pranie newralgiczny punkt.
Burasek się tak kręci koło moich nóg, kręci. Gapi się na wrony i jerzyki, gapi. Potem Burasek pobiegła w drugi koniec balkonu, schowała się w koci tunel (gratis panny do wora żarcia dostały), pobaraszkowała między oponami zimowymi i nagle HYC!
Płynnym lotem Buras poszybowała nad suszarką z praniem i moją głową wprost na siatkę do upatrzonej wcześniej dziury!
Rzuciłam się przez oną suszarkę i ja na tę siatkę, w ostatniej chwili uczepiwszy się końca kociego ogona. Zawisłyśmy obie - kot na siatce, ja na kocim ogonie - tworząc niezwykle malowniczą grupę.

Kot przecież nie będzie cierpiał w milczeniu. Wrzaskiem oznajmił całemu osiedlu, miastu, gminie i połowie powiatu, jaka tu się kocia krzywda dzieje.
Ja dyndam w puchatym szlafroku na kocim ogonie, aż mi papucie spadły.
Pełna determinacja.
Wiem, że puścić nie mogę, co najwyżej z kocim ogonem w ręku się ostanę, ale walczyć będę do końca!
Ludziska se z dołu podziwiają, jak to Pies w Swetrze się na kocim ogonie buja. Bo pikanterii całemu zajściu dodaje fakt, że z dołu siatka jest niewidoczna. Toteż przedstawienie było przednie - jakbym kota za ogon nad balkonem lewitowała :)
Szamotałyśmy się tam dobre trzy minuty - wierzcie mi, to baaaaaaaardzo długo w takich okolicznościach przyrody.
Okazało się, że chwyt mam mocny, a Buras ze swoim ogonem mocno związana ;)
No i dobrze, bo wyszło, że mamy Spajderkota.
Kilka dni później przyszła druga siatka i z narażeniem życia Mężczyzna wzmocnił tę pierwszą, dodając jeszcze dla pewności kilka listew i dodatkowe trytki.
Buras jednak pamięta, gdzie wypatrzyła wcześniej dziurę i ciągle próbuje w tym miejscu sforsować zasieki. Ale teraz to se kot może! He, he!













Dla fanów, ta-dam! SPAJDERKOT w akcji!

A poza tym:

Jojo - toaleta na ulubionym polarku Pana.
















Kto z kim sypia - kronika towarzyska















Co możesz zastać w łóżku, jeśli za długo guzdrzesz się pod prysznicem:





A oto, co można zobaczyć po przebudzeniu.... (proszę litościwie powstrzymać się od komentarzy, ale tak, to moje łóżko i moje widoki...)




A tu należy zajrzeć: O TU!, bo mam przyobiecane, że pojawi się na blogu pana Krzysztofa Pieczki wkrótce Wożąc Panią Daisy - historia prawdziwa :)))
Obiecuję, że wszystkie kocie ciotki będą wielce kontente ;)