Dlaczego warto pomagać

Pamiętacie Magdusię (KLIK, KLIK), o której Wam rokrocznie przypominam w związku z rozliczaniem PITów?

Magda jest prawdziwym wojownikiem :D

   No to jak co roku podpowiadam, że Magdusi można przekazać 1% podatku albo wpłacić jakiś niewielki nawis inflacyjny, jeśli takowy się zalęgł w Waszym budżecie :)
Bo pomoc się mnoży, gdy się ją dzieli - to wie każde dziecko, a jednak czasem miło mieć dowody na to zjawisko. Oto i one:



    Rozmawiałam z Moniką, mamą Magdaleny i dowiedziałam się jak nieocenioną pomocą są wpłaty na rzecz Dolnośląskiej Fundacji Rozwoju Ochrony Zdrowia, pod opieką której jest Magda.
Owszem, rodzice Magdy we własnym zakresie starają się także gromadzić środki na leczenie i rehabilitację, ale nie zawsze dysponują odpowiednią kwotą na już. A rehabilitacja ma to do siebie, że daje efekty, gdy jest prowadzona w ciągły i systematyczny sposób.
Mając pod opieką dziecko wymagające specjalnej uwagi i czasu, mama Magdy z konieczności zrezygnowała z pracy. Siłą rzeczy to na tatę Magdy spadł ciężar utrzymania czteroosobowej rodziny - bo Madzia ma jeszcze starszą siostrę. Mimo wszystko nikt tam nie narzeka.
   To bardzo pogodni ludzie i kochająca się rodzina pełna empatii. Dlatego w sumie nie powinno dziwić, że kiedy w czasie wakacji dwa lata temu (wakacje to wyjazd do użyczonego przez którąś ciocię domku letniskowego bez wygód ;) ) przybłąkał się do nich mały zapchlony, zarobaczony i głodny kociak po prostu się nim zajęli. Im bliżej było końca wakacji i trzeba było zbierać się do domu, sprawa kotka męczyła całe towarzystwo. Zwierzę to obowiązek, koszty... a jednak, czy dla niepełnosprawnego dziecka kontakt ze zwierzątkiem nie jest ważny? Nawet bardzo ważny, no po prostu felinoterapia! I tak czarno-biała koteczka Figa znalazła nowy dom :) Co prawda tato Magdy był nieco sceptyczny, ale ugiął się pod ciężarem argumentów.
   Minęło pół roku, koteczka rosła, trochę się nudziła... a rodzice Magdy to ludzie światli, no wiadomo koty to najlepiej się czują we dwa, tato Magdy jak zwykle wykazywał sceptycyzm... ale ugiął się pod naporem argumentów :)))) Westchnął ciężko, dopisał do budżetu dwa razy więcej kociej karmy i żwirku, osiatkował balkon (Monika nie posiada się ze szczęścia - bo gołębie nie brudzą a dziecięce skarpetki, porwane wiatrem z suszarki, nie lądują na balkonach sąsiadów).
I tak się szczęśliwie złożyło - dacie Państwo wiarę? - że do znajomych Moniki przybłąkał się biało-rudy kocurek :D Kocurek radosny, otwarty, zabawowy, no po prostu idealny kompan dla Figi! I tak właśnie Hugo znalazł dom!

A to list od Moniki do Państwa PT Blogoczytaczy szanownych:

Szanowni Państwo !

18 stycznia 2018 r. nasza córka - Magdalena skończyła 6 lat.

Urodzona jako skrajny wcześniak w 25 tygodniu ciąży wciąż walczy o
uzyskanie jak najlepszej sprawności. Do osiągnięcia tego celu czeka Ją
jeszcze długa droga i bardzo ciężka praca pod okiem specjalistów oraz w
domu.

Jeżeli nie masz jeszcze celu na jaki chcesz przeznaczyć swój 1% podatku,
a chcesz pomóc w dalszym leczeniu i rozwoju Magdaleny, zwracam się z
prośbą o przekazanie odpisu podatkowego na konto Dolnośląskiej Fundacji
Rozwoju Ochrony Zdrowia. Wszystkie zebrane środki w pełni zostaną
przekazane na rehabilitację Magdy, wizyty u specjalistów, zakup
ewentualnego sprzętu itp.

Jednocześnie OGROMNIE dziękujemy dotychczasowym darczyńcom za wsparcie
finansowe!

Dolnośląska Fundacja Rozwoju Ochrony Zdrowia

KRS: 0000050135

cel szczegółowy: LIDKA

(LIDKA to hasło Magdaleny w fundacji i Jej drugie imię :))

Serdecznie pozdrawiam!
Monika Nadolska-Karpińska

Ps.
Tym razem zamiast opisu Magdy osiągnięć, trudności i planów
terapeutycznych załączam Jej zdjęcia :) (to są te zdjęcia, które wkleiłam powyżej)

A teraz to, co lubicie najbardziej: jeszcze więcej zdjęć!

A kuku!

Wszyscy jesteśmy kotkami :)

Magdusia wszystkim bardzo dziękuje za pomoc!