Pocieszki czasów zarazy czyli chwalipięctwo wyczynowe

Kiedyś już obiecałam ten post. Post jest z założenia mało ambitny, rozrywkowy, pocieszkowy w związku ciekawymi czasami, w jakich przyszło nam żyć i w założeniu ma być głównie wizualny. 

Czyli PT Czytacze mają się rozerwać wzrokowo bez nadmiernego obciążania zwojów analizą tekstu.

Nic szczególnego. Będzie chwalipięctwo wyczynowe. Czyli o zakupach na poprawę humoru (i nie tylko zakupach), które uprawiałam w czasie plandemii.

Siedziała baba dwa lata na czterech literach przeważnie w domu, z dostępem do neta i firm kurierskich wszelkiej maści, no to się działo :)

Oczywiście bolesławieckich łupów, które tutaj prezentowałam w stosownym czasie, przypominać nie będę. Ale oprócz łupów bolesławieckich przybyło mi różnych innych dóbr. Czy ja już wspominałam, że raczej staram się rzeczy pozbywać i idę w minimalizm? No bo taki mam plan. Patrząc jednak na zdjęcia poniżej staję w zadziwieniu, co do rozmiarów mojego minimalizmu ;)

Na początek dowód, że anioły spadają z nieba. Anioł do mnie przyleciał na otarcie łez, pokazać, że troszczy się o moje zwierzaki, które już są po drugiej stronie tęczowego mostu. Jest tam i Fox, i Bazyl, Pixel, Mamba i Łazanka, a Tusia anioł trzyma na kolanach. Reszta towarzystwa, czyli Kreska, Jupi, Rzępol i Jojo pewnie schowały się pod jego skrzydłami, to ich nie widać. Anioł jest prawdziwy, bo przyleciał spod samej Jasnej Góry, o!

W ramach przygotowań na czas głodu (co wydaje się być całkiem niedługo) wzięło nas na produkcję żywności. Zaraz na początku zarazy zakupilim baloty z grzybnią boczniaków. Uskrzydleni sukcesem z powodzeniem uprawiamy nadal. Szczerze polecam!

Potem zebrało mi się na ptaszyska. Tzn. ja mam takie ptasie ciągotki, ale nie żeby ptactwo ozdobne hodować. Kury będą prawdopodobnie już w tym roku, a reszta ptactwa zawsze mnie kręciła w wymiarze artystycznym. Poszukując prezentów witraży i zawieszek na okna (żeby ptaki nam o szyby nie uderzały, bo nie mamy firanek) natrafiłam na takie witraże. Ponieważ rodzimych artystów i rzemieślników wspierać należy, napisałam do pana, wybrałam wzory i zakupiłam w półhurcie co następuje:

Wróbla

Dziwonię

Kowaliki

Dzięcioła

Zimorodka

i Gila

Pozostając nadal w ptasim usposobieniu, wywlekłam z czeluści pudeł moje zbiory "stryszawskich" ptaszków, uzupełniłam zakupowo o nowe egzemplarze i zabrałam się do ustrajania domostwa. Nawet ptaki naścienne, które przyjechały z nami jeszcze z Wro, zostały wreszcie z pudeł uwolnione :)

(a kwiatek sobie rósł...)

Z szafy wydobyty został kilim "Ptasi raj" utkany jeszcze przez Pilsko - oddział Cepelii w Żywcu. Doczekał się zgrabnej listewki do zawieszenia i miejsca na ścianie :)

Przyszło jedno Boże Narodzenie, potem drugie,a ptaszyny zmieniały tylko rodzaj gałązek :)

Zaczęły się również szaleństwa w żywieckiej Cepelii. Już kiedyś o niej pisałam. Jeśli jeszcze istnieje, to jest już jedną z ostatnich Cepelii w Polsce. Ludowych twórców też ubywa. Udało mi się kilka perełek upolować.

Na gzymsie kominka przygrywa mi anioł siedzący na grzbiecie krowy ;)

To jest KROWA, a nie jak twierdzą niektórzy - diabeł!

Książek pilnuje mi anioł nieżyjącej już niestety pani Anny Padoł z Paszyna. Mam jeszcze Chrystusa Frasobliwego i perliczkę jej autorstwa.

Obok perliczki stoi gąska - dzieło Marysi naszej utalentowanej koleżanki blogowej :)

Anna Padoł to niezwykle ciekawa postać. O jej twórczości i Paszynie oraz paszyńskich rzeźbiarzach  można przeczytać TU i TU

Bardzo żałuję, że nie trafiłam na jej rzeźby wcześniej. Jeśli gdzieś je zobaczycie - są bardzo charakterystyczne - na kramach czy jarmarkach lub w internecie, to nie przegapcie!

W Ostatniej Wieczerzy i Pietach jestem po prostu zakochana.

A jak będziecie w okolicach Nowego Sącza, to zajedźcie koniecznie do Paszyna!

Perliczka dostała koleżankę i koguta do towarzystwa:

Widoczki i kapliczki malowane na rzecznych kamieniach. Nie wiem, co mnie bardziej ujęło, czy widoczki znane z dzieciństwa, czy te płaskie rzeczne kamienie, też kojarzące się z beztroskimi wakacjami. Biegało się po takich boso nad rzeką. Jak one cudownie się nagrzewały od słońca!

A to jest rzeźba, która znajduje się przed wejściem do Cepelii w Żywcu.

 Jeśli ktoś ją kiedyś ukradnie, to ja będę pierwszą podejrzaną :))))))

Nic na to nie poradzę. Ja strasznie czuła na ludyczność jestem!

Zachorowałam też ciężko na kilim, bo ciągle byłam przez zwierzyniec w łóżku dociskana do zimnej ściany. Kilimy mają jednak ceny zaporowe i upolowanie czegoś w cenie ludzkiej graniczy z cudem.

Dlatego jak na olx zobaczyłam kilim - prawdziwy, wełniany - za 30 PLN (słownie: trzydzieści nowych złotych polskich!) + koszta wysyłki paczkomatem 11,99 (zdzierstwo!) proces decyzyjny przebiegł z prędkością światła, ominął ośrodki wahania i namysłu i pocwałował wprost do prawej dłoni, dzierżącej mysz.

 A ona zrobiła "klik" na "kup teraz z przesyłką"

Następnie musiałam zaspokoić podstawowe kobiece potrzeby. A czegóż potrzebuje kobieta? Ano kobieta potrzebuje torebek. Przynajmniej jednej rocznie. Oczywiście potrzebuje torebek z Dębicy od pana Jana Lewartowskiego (Kochaniutkie! Jakie on ma piękne torebki w tym roku! Z krajobrazami i z Małym Księciem!)

Żeby trochę odejść od ptasiej tematyki zakupiłam torebkę w kwieciu. Czekoladowy brąz i migdałek japoński.

Ale jak długo kobieta może się cieszyć jedną torebką? W dodatku w kwieciu? Rok się pocieszyłam i oczywiście musiało być coś z ptakami. A tu za oknem raniuszki się pojawiły, więc temat nasunął się tak jakby sam.

Do mojej kolekcji ptasich torebek, z gilami, z zimorodkami, ze szczygłami dołączyły raniuszki:

W okolicy Wielkanocy 2021 natknęłam się na baranka. Natknęłam się, bo poszukiwałam baranka do koszyczka. Baranek jest świecznikiem, pochodzi ze Szwecji, nie pamiętam tylko czy Kosta Boda, czy Pukeberg, ale cenę miał zupełnie nieadekwatną więc beczał do mnie rozpaczliwie: weź mnie! Na Alledrogo jest jeszcze owieczka do kompletu, ale cenę ma adekwatną, czyli zaporową, więc dynda na tym Allegro już trzeci rok.

Do koszyczka świecznik się nie nadawał, ale wreszcie znalazłam odpowiednie zwierzątko, dla odmiany porcelanowe, z manufaktury Połonne. Za całe 8 ziko, co uważam za cenę milutką :)

A jak już jesteśmy przy porcelanie... 

Kochaniutkie Wy moje, Wy wiecie, że nie mogło zabraknąć Pangzikotków. 

Żeby pani Karolina miała pracownię w Gdańsku, w Suwałkach, a choćby w Rzeszowie, ale nie! Ma we Wro! To tak jakby alkoholik mieszkał nad gorzelnią! No co ja Wam będę opowiadać cuda wianki - same zobaczcie! Dodam, że na zdjęciach nie ma wszystkich Pangzikotków, a są też takie, które już ze mną nie mieszkają, bo część kotków została sprezentowana i poszła w świat cieszyć ludzi, a część jeszcze nie sfocona. Jest za to Pangzipieseł ;)

Pangzikotki (i pieski też) są wykonywane na zamówienie na szczególne okazje.

Poniżej Pangzi Jojo w wersji złotej. Powyżej Pangzi Mamba w wersji anielskiej.

A to oczywiście Pangzi Tusio

Niektórzy (nie będę Rabarbary pokazywać palcami) myśleli, że Pangzikotki są bardziejsze. Nie, Pangzikotki są małe i subtelne, wielkości pudełka tic-taców.

Ale nie tylko na drobiazgi szastało się w pandemii piniądzem. Otóż w naszej tranciarni, która jest mi źródłem donic, osłonek i drobnych mebli, pojawiła się taka oto szafeczka. Drewniana, z lat 40-50, niestety mocno woniejąca stęchlizną i zaatakowana z tyłu i z boku pleśnią. Za to ślicznie, ręcznie malowana. Trochę trwało doczyszczenie szafeczki, ale w dobie wszechobecnych środków do dezynfekcji pozbycie się pleśni to była mięta z bóbrem. Szafeczkę wyszarpałam za dwie stówki, ale uważam, że warto było :)

W ślad za szafeczką pojawił się w kuchni nowy, zgrabniejszy stół sosnowy, za całe 50 ziko. Odnowiony głównie przy pomocy ścierki i mydlin (zastanawia mnie dlaczego ludziom nie przyjdzie do głowy umycie mebla, tylko go wyrzucają i kupują nowy...?), blat został zeszlifowany i pomalowany od nowa.

Następnie za całe 80 ziko został nabyty (głównie dla kotów) narożnik drewniany w stanie idealnym, którego nawet ścierką i mydlinami odnawiać nie trzeba było, ale przetarłam, bo jednak się godzi.

W tejże samej tranciarni nabyłam Kreskę, która siedzi obecnie obok schodów i pilnuje wejścia :)

Kilka osób się nabrało :))))

Z fanaberii - okleiłam sobie samochód stosownymi naklejkami :)

Poprzerabiałam trochę odzieży, uszyłam ściereczki z lnianych obrusów i prześcieradeł przetartych środkiem, a także uszyłam kieszeń na klamerki do prania i pokrowiec na maszynę do szycia.

Z zakupionych książek spowiadać się nie będę, bo nigdy nie wiadomo, kto tu czyta. Prawda jest taka, że gdybym chciała napisać o zakupionych, przeczytanych i zachomikowanych na zaś książkach, to wyszłoby z tego przynajmniej kilka pokaźnych postów.

Ilość i rodzaje zakupionej herbaty też litościwie pomińmy milczeniem :)