Ryba w jajku

 

To już za chwileczkę, za momencik i wyjeżdżamy!

Uwierzyć nie mogę, że wreszcie zobaczę morze i się nad nim pobyczę, choć nie wiem, czy wysiedzę tyle dni w słodkim nieróbstwie. Obawiam się, że ja nie umiem tak na dłuższą metę. Na razie się miotam zabezpieczając dom, zwierzaki i wziętych z łapanki i pod włos ochotników do opieki nad stadem i gospodarstwem. Kurnik sprzątnięty, kurejry zaopatrzone, zapasy karmy dla psów/kotów zrobione, instrukcje obsługi zaraz będą spisywane, kogo czym się karmi i w jakiej kolejności. Lodówka, zamrażarka załadowane, żeby nam kadra z głodu na tym zaogoniu nie wymarła, łóżka pościelone. Kadra nawet się cieszy z agroturystyki, więc niech radość kadry trwa póki zderzenie z rzeczywistością nie ostudzi entuzjazmu :)

Chłop mi zapowiedział, że jak się będę zrywać przed szóstą i do dwudziestej drugiej będę go ganiać po muzeach i innych kulturalnych przybytkach, to nocuję w samochodzie. Faktycznie, sprawdziłam, postarał się. Przeczesał chyba caluteńką linię brzegową Bałtyku i wybrał na wakacje miejsce, które na tle innych kurortów jawi się istną pustynią kulturalną - trzy muzea na krzyż! Nic to. Poradzę sobie. Biorę książki i filmy, a i chodzić jest gdzie. Nie chce po muzeach, to będzie latać po wydmach. 

Ale do brzegu PT Blogoczytacze, do brzegu! O rybie miało być.

Bo jak tu wyjechać i zostawić Was nadal śliniących się nad Bolesławcem? A jutro piątek więc przepis może się przydać jak raz! Lepiej się ślinić nad rybą.

Do wykonania ryby potrzebujemy w oryginale trzech, w mojej wersji czterech składników.

A mianowicie: rzeczonej ryby w ilości żeby zapchać rodzinę, po jednym gotowanym na twardo jajku na porcję ryby lub biesiadnika - Wasza decyzja, koperek drobno posiekany, duuuużo masła. Oczywiście sól i/lub przyprawa do ryby.

Bierzemy rybę i masło. Masło rozpuszczamy na patelni i kładziemy na rozgrzane masełko rybę. 

W oryginalnym przepisie (o którym za chwilę) rybę się gotuje w bulionie warzywnym, ale sprawę z powodzeniem można uprościć i ograniczyć do jednej patelni. Rybka ma się ściąć i nie być surowa, nie musi być zrumieniona, więc nie wysmażamy na blachę z użyciem pełnej mocy kuchenki - to jest absolutnie niewskazane! Ale jak ktoś lubi rybkę zrumienioną lekko to też przeciwwskazań nie ma. 

Jak rybkę odwrócimy, jest to dobry moment na przyprawy - może być tylko sól, ja jeszcze czasem używam przyprawy do ryb (chyba Kotanyi). Gotową rybę zdejmujemy z patelni na ciepły talerz/półmisek czy co tam, natomiast na patelnię wrzucamy sporo masła - pół kostki minimum - i jak się rozpuści, to na masełko wrzucamy rozdrobnione jajka na twardo. Jeśli chcemy mieć konsystencję jak bułeczka do jarzyny, to jajka należy utrzeć na tarce lub ugnieść drobno widelcem. Wersja dla leniwych, którzy lubią większe kawałki jajka - czyli dla mnie - to pokrojone na plasterki. Jajko podsmażamy w maśle - ono może się lekko zrumienić - razem z siekanym koperkiem. Wcinamy.

Poniżej dwie wersje - z jajkami w plasterki i z jajkami rozdrobnionymi widelcem. W roli ryby tilapia. (tak, wiem, że niezdrowa; czniam to! lubię)

Przepis naprawdę nie jest nowy. Pochodzi z książki Marii Monatowej, a podejrzewam, że jest o wiele starszy, bo gdzieś czytałam, że jeszcze sarmaci się takową rybą raczyli. Głównie w przepisach natykałam się na ryby słodkowodne, ale wg mnie może być chyba każda. Na pewno ryba przygotowywana w ten sposób gościła na stole w przedwojennym warszawskim domu moich krakowskich ciotek (już wyjaśniam - ciotki były rodowite warszawianki, po wojnie osiadłe w Krakowie, bo jako córki przedwojennego komendanta policji w stolicy były elementem niepożądanym). Za czasów PRLu też ryba była u nich serwowana, ze względu na boski smak, a niewyszukane składniki. I nie wiem czemu ryba została zapomniana na długie lata, aż ostatnio sobie o niej przypomniałam ni z tego, ni z owego, ku wielkiemu ukontentowaniu rodziny.

O, stąd pochodzi oryginalny przepis:

Urlop mi służy bo mi się chce. Chce mi się pichcić i rękodzielić.

Z pichceniem sprawę upraszczają nasze plony:

Była już dynia pieczona, mniam :)

Była już pizza z cukinii, pychota! :)

Był również chleb keto z twarogu, bo co jakiś czas mam straszną ochotę na masło czosnkowe, a głupio je jeść samo łyżeczką z miseczki ;)

W ramach rękodzielenia dorwałam się do lnianych obrusów, z czasów, gdy polski len coś znaczył.

Najpierw jeden ze swoich nieużywanych obrusów pocięłam i obrębiłam na ściereczki, a teraz dokupiłam jeszcze dwa na olx i zrobiłam z nimi to samo. Doszłam do chyba słusznego wniosku, że teraz lnianych obrusów używa się raczej rzadko, a ściereczki są w kuchni w użyciu ciągle, więc nacieszę oczy! No i oto efekty:

Poprzedni z lekka obskurny plastikowy wieszaczek sam z siebie odpadł od ściany i został wymieniony na takie ptaszki-pitaszki z olx - też ceramiczne rękodzieło z Wylęgarni pomysłów

A teraz życzcie mi Kochani szczęśliwej podróży i trzymajcie kciuki, żeby stado przeżyło i nic nie nawywijało pod naszą nieobecność ;D