Dobre Ciocie, koty trzy - na balkonie śpisz dziś Ty!

Znacie te wszystkie ostrzeżenia, np. ze stron www banków, żeby nie podawać swoich danych, adresu, telefonu, numeru buta, adresu, haseł, numeru rejestracyjnego, adresu, numeru dowodu osobistego, czy wspominałam już, że adresu?

Zrobiłam to!

Zostałam sprytnie wzięta pod włos i zrobiłam TO!
Ach, niewinna i bezbronna jak pijane dziecko we mgle (to, że sobie golnęłam ciut wina się nie liczy - aż taka pijana nie byłam!) i zrobiłam TO!
W efekcie zawisła nade mną groźba eksmisji...


A kto mnie tak podszedł umiejętnie, spytacie.
Ano zdaje się, że tajemnicza przywódczyni Gangu Blogowych Cioć, ale nie powiem kto, bo nie wypada pokazywać palcami na Cioteczkę, co to się na codzień para dobroczynną dystrybucją kotów ;)

No to od początku.
Już wiecie, że w internety wpuściłam swój adres, wcale nie wirtualny.
Nie wiecie jednak, że w ostatnich miesiącach, będąc w szale zakupów internetowych, nader często widywaliśmy kurierów.
A w zasadzie raczej wielkie paczki, zza których kurierów widać nie było.
Mężczyzna jak ćma do światła lazł przez Drzwi Gosi prosto w migotliwy baner zooplusa i nabywał.
Przybywały karmy, puszki, saszetki, żwirki, kuwetki, siatki i transporterki oraz niemal miśnieńska zastawa.
Kocie zakupy przeplatały się z wielkogabarytowymi zakupami samochodowymi, bo nasze autka, no cóż... nie rozpieszczają, a Mężczyzna nadal na zwolnieniu musi się gdzieś realizować.
Ja też zrealizowałam kilka swoich absolutnie koniecznych zakupowych potrzeb...
Oglądaliśmy nawet całkiem niezobowiązująco piękne drapaki dla kotów i koszyki dla psów, ale doszliśmy do wniosku, że NAPRAWDĘ nie mamy miejsca.

Gdy na środku "salonu" stanął fotel kierowcy i tylna szyba wiedzieliśmy, że trzeba się opanować i poskromić dalsze zakupowe szaleństwa.

Dnia pewnego przywlekłam się objuczona siatami do domu, a tu naszą ścieżkę Szerpów, wiodącą do kuchni, a szumnie zwaną przedpokojem, tarasuje duże pudło, stojące w poprzek.

- Mamo! - Tofik uprzejmie przerwał na moment stupięćdziesięciotysięczną misję kosmiczną - coś ty znowu zamówiła???
- NIC! Pewnie Mężczyzna znowu coś zamówił.
- Ale to do ciebie adresowane.
- Cwaniak! Znowu podał moje dane!
- Na pewno coś zamawiałaś...
- .... eeee.... no... tak...
- Widzisz! - rozpromienił się Tofik, dumny, że przyparł mnie do muru.
- No książkę sobie zamówiłam, ale nie sądziłam, że przyślą całą bibliotekę.

Skonsternowani staliśmy i gapiliśmy się w pudło.
- Tofik, dawaj nożyczki. Skoro do mnie adresowane - otwieramy.

Otworzyliśmy.
A w paczce ABSOLUTNIE ŚLICZNY, NAŚCIENNY WYBIEG DLA KOTÓW!!!

- A jednak! - tryumfowałam - Zrobił TO! Zamówił!

Zamknęliśmy z Tofikiem pudło, by przyłapać rozrzutnego winowajcę na gorącym uczynku.
Długo czekać nie trzeba było, gdy Mężczyzna wturlał się objuczony swoimi narzędziami do domu.

- Co to jest? - zadał inteligentne pytanie, podejrzliwie gapiąc się na pudło.
- Ty mi powiedz - odparowałam. - No przyznaj się coś Ty znowu zamówił?
- NIC nie zamawiałem kobieto! No to co to jest?
- Kotku nie rób ze mnie idiotki. Coś na kształt drapaka. Takie ustrojstwo dla kotów...
- Nie, nie, nie i jeszcze raz nie! Nie wrobisz mnie w to! Jakie znowu ustrojstwo dla kotów? Zamówiłaś i nie chcesz się przyznać!
Skrzyżowaliśmy nad pudłem zimne lance naszych spojrzeń, zjeżeni jak dwa dzikie koty.
O dziwo zgodnie zatargaliśmy pudło do "salonu", gdzie wypakowaliśmy zawartość dalej sycząc pod swoim adresem wzajemnymi oskarżeniami, ale jakoś tak jakby bez przekonania.
W końcu ustaliwszy, że żadne z nas nie planowało takiego prezentu na Dzień Kota, jęliśmy się zastanawiać, kto wpadł na ten przebiegły pomysł.
Mężczyzna - jak zawsze bardziej przytomny i praktyczny - zaczął obwąchiwać list przewozowy z danymi nadawcy, które absolutnie nic nam nie mówiły. W końcu wyciągnął list z foliowej kieszonki, a spod niego wypadła kartka treści następującej: Dla Jojo, Mamby i Burej od Blogowych Cioć!

No i się zagadka wyjaśniła :)))

A ustrojstwo wygląda tak:



i zostało bardzo dokładnie obadane przez Mambę ;)












 

W imieniu moich kocich panien BARDZO SERDECZNIE DZIĘKUJĘ WSZYSTKIM BLOGOWYM CIOCIOM!!!!!!!!!!!!!!
A panny w imieniu własnym głośno mruczą :))))))))))))))))))))))

- No dobra, to gdzie to powiesimy? - spytał, jak zwykle pragmatyczny Mężczyzna.
- Eee.... no... nie wiem...

Ponieważ my jako takich wolnych ścian nie posiadamy. Wszystkie są ogacone półkami na książki, lub zastawione regałami. Jedna, jedyna ściana bez książek, która kwalifikowałaby się na długość, znajduje się nad łóżkiem Mężczyzny, ale na nie z kolei wiszą wszystkie Kossaki, Matejki i Picassy, a nawet Diabły w buraczkach i Tupaje, tworząc zgrabny collage ;)

- Kotku, może jakby te Kossaki i Matejki upchnąć za szafą i na szafie, to może by się to tutaj zmieściło... - wykonałam bez przekonania nieokreślony ruch w kierunku ściany.
- Taaaa... jasne, żeby koty mogły całymi nocami po mnie biegać. A potem ja idę spać do ciebie, a ty... na balkon!

Z powodu mej niechęci do niskich temperatur i wilgoci, ustrojstwo jeszcze tkwi w pudle.
ALE

No właśnie jest pewne radosne ALE.

Otóż pisałam już tutaj, że nie wiemy jeszcze kiedy, jak, dokąd i za co, ale się przeprowadzimy.
Chcemy porzucić naszą podniebną klaustrofobię na rzecz domu. Prawdziwego domu, z prawdziwym ogrodem. Ponieważ zarówno nasze zwierzaki, jak i my potrzebujemy przestrzeni i wybiegu.
Jesteśmy już coraz bliżej.
Dom to już nie plany, tylko stan umysłu :)
On jest nasz i nas woła, a podniebny wybieg dla kocic traktujemy jako ZNAK i potwierdzenie, że to już niebawem, za chwileczkę, za momencik :)

I jeśli nasze marzenia się spełnią, to na tej ścianie zamiast telewizora - bo po co on komu? - zawiśnie wybieg dla kotów. Ściana jest ładna i słoneczna :)



To teraz wszystkie Blogowe Ciocie biorą się dziarsko do wizualizacji naszej ściany, z wybiegiem dla kotów i z naszymi kotami na nim!

A co w tym czasie robią rzeczone koty:

Mamba huśta się na drzwiach, nadal intensywnie trenując skoki na żyrandol:














Z łóżeczka dziecięcego, zakupionego na olx, trzeba było zrobić zasieki do kuchni - koty pomagały.









Rozpakowują pudła:



















Wylegują się i integrują:

































I są urocze:








Apdejcik:

Szefowa Gangu Blogowych Cioć (czytaj Gosianka) od razu wzięła się do dzieła i zwizualizowała :)



Bardzo, bardzo nam się ta wizualizacja podoba! :))))))))

Kolejna wizualizacja od Busi87:

>>> źródło <<<

No co, robi wrażenie, nie?