Ostatnia zębuszkowa wieczorynka

1.       Roztrzepanie tej kobiety jest doprawdy irytujące. Jagnięcina z marchewką na śniadanie dwa dni z rzędu! A co to? My już innych puszek nie mamy? Fakt, że ciocia jest dobrze wyszkolona. Ktoś odwalił kawał solidnej wychowawczej roboty. Wystarczy odpowiednio usiąść przed miską, dwa, trzy razy niuchnąć pasztecik i spojrzeć na ciocię z wyrzutem, żeby otworzyła puszeczkę z pasztecikiem o innym smaku. No nie powiem, stara się, stara. Doszło nam kilka nowych smaków. Ciocia mówi, że jestem nieco podobna z urody do Kota Jaśniepana, ale w celebryckich zachowaniach jestem po prostu jego klonem. Brzmi to zacnie. Stać ciocię na komplementy. Zaczęłam myśleć nad rozwinięciem mojego imienia o jakiś arystokratyczny przydomek. Zębuszka Wspaniała, Boska, Piękna i Wyrafinowana, a może Zębuszka Szczyt Doskonałości? Muszę się zastanowić, bo wszystko pasuje. Nie myślcie sobie, że ja się cioci nie umiem odwdzięczyć, za wszystkie należne mi hołdy. Ależ oczywiście, że potrafię. Wywalam się czasem na grzbiet i wtedy ciocia może mnie pogłaskać po brzuszku. No niech tam czasami kobieta ma chwilę radości. 

    Przemyślałam to sobie dokładnie. Ja wiem, że w życiu nic darmo nie ma i muszę się wziąć do jakiejś pożytecznej roboty. Mogę zostać celebrytką. Jestem po prostu stworzona do celebrycenia. Nie jest to łatwy chleb, ale jestem na to gotowa. Umiem obdarzać łaskami skąpo, kapryśnie i wybiórczo. Umiem grymasić przy jedzeniu. Potrafię spać całymi dniami, ignorować prośby i polecenia. Dlatego zastanówcie się Państwo. Jeśli ktoś z Was potrzebuje celebryty, bóstwa, któremu mógłby składać hołdy, żeby wreszcie odnaleźć swoje miejsce we Wszechświecie, to niechże się nie krępuje. Można się zgłaszać do cioci. Co ja gadam?! Oczywiście, że KAŻDY z Was ma takie potrzeby, ale nie każdy uświadomione. Na to trzeba być gotowym, osiągnąć odpowiedni poziom świadomości i rozwoju duchowego. Jak wiecie, jestem skromna, jak na bóstwo rzecz jasna, i nie mam za dużych wymagań. Ale pamiętajcie, mają być ręce do głaskania, najlepiej kilka par na zmianę. Ze swej strony deklaruję, że rozważę, czy będziecie mogli spać ze mną w łóżku. To pisałam JA. Zębuszka Bóstwo Absolutu (a może Absolut Bóstwa? W każdym razie jakoś tak).


 

    Tu się kończy pierwsza część historii kotki Zębuszki. Dalsze rozdziały, mam nadzieję, razem z Zębuszką napisze już ktoś inny. Na początek chciałam bardzo serdecznie podziękować Gosi, że przez blisko dwa tygodnie udostępniała łamy ZMD, dziękuję również Wszystkim, którzy codziennie czytali i tak miło komentowali kolejne fragmenty opowiadania. Zębuszka dzisiaj przeszła pomyślnie zabieg usunięcia drucików stabilizujących żuchwę, jednego dolnego kła, który przeszkadzał w zamknięciu pyszczka (niestety nastąpiła zmiana zgryzu po wypadku) i kastracji. Zapewne domyślacie się Kochani, że teraz Zębuszka szuka swojego domu – takiego kochającego na zawsze i to był CEL wieczorynkowych opowieści. Wiecie, że „to nie była dziewczyna łatwa, oj niełatwa, a do tego potrafiła tę rzecz zagmatwać aż do stopnia niesłychanego” ;) 

    

    Zębuszka jest drobniutką uroczą buro-białą koteczką z piękną białą gwiazdką na prawym pośladku i będzie tak mała i drobna jak jej mama. Jest kotką spokojną, ostrożną, delikatną i płochliwą, dlatego nowy dom będzie musiał wykazać się cierpliwością, gdyż zapewne etap chowania się i udawania kobry tych dobrych ludzi nie minie. Gwarantuję, że kiedy kicia pozna swoje nowe otoczenie, zapachy, dźwięki, sama do ludzi podejdzie. Jest niesamowitą pieszczochą i sama będzie szukała kontaktu z ludźmi, gdy tylko poczuje się bezpiecznie. Szukamy domu spokojnego, raczej bez małych dzieci, ale może być z innymi przyjaznymi kotami. Psów Zębuszka się boi i nie oswajałam jej z psami na wypadek, gdyby kiedyś miała być kotem wychodzącym. Naturalny lęk, który wpoiła jej matka przed psami, lisami, kunami i ludźmi jest dobrą nauką. Wszystkich zainteresowanych adopcją Zębuszki zapraszam do kontaktu: tel. 600906040. Można nas odwiedzić i poznać Zębuszkę osobiście :) Szkoda, żeby kicia dalej siedziała sama zamknięta w kocim pokoju, więc „jeśli ktoś z Was potrzebuje celebryty, bóstwa, któremu mógłby składać hołdy, żeby wreszcie odnaleźć swoje miejsce we Wszechświecie, to niechże się nie krępuje” i dzwoni!

    Wszystkich, którzy się zastanawiają, co się stało z mamą Zębuszki, pragnę poinformować, że Łapa została u nas na etacie ósmego kota domowego, o czym zamierzam popełnić osobny post. Z naszymi charakternymi, starymi półdzikusami, które zna z ogrodu, jakoś się dogadała. Po wstępnych wrzaskach i łapoczynach relacje w stadzie jakoś się ułożyły.

A teraz najsmakowitsze! Zdjęcia Zębuszki :)

A tak to wyglądało 20 grudnia...