Uwaga! Umowa adocyjna!

Długo mnie tu nie było.
Bywa.
Bywa w życiu większości blogerów, a może każdego blogera, że musi sobie zrobić przerwę.
Musi, bo się udusi.
To nie to, że brakuje tematów, tylko człowiekowi okresowo zmieniają się potrzeby i przesuwają życiowe punkty ciężkości.
Dlatego temat musi być naprawdę szczególny i bardzo ważny, skoro uważam za swój obowiązek go poruszyć na blogu. A nawet szczerze w tym momencie żałuję, że mój blog jest niszowy i o niewielkim zasięgu.
Otóż.

Otóż 31. marca odeszła od nas Kreska. Chcę wierzyć, że do swojego ukochanego pana, który za młodu pasł ją czipsami i poił piwem - co uwielbiała, dla którego była całą rodziną, a on był tylko dla niej. U nas jedynaczką nie była, z którego to powodu była mocno nieszczęśliwa.

To ostatnie zdjęcie Kresiuni. Była z nami 6 lat, odeszła w wieku 15 lat, 4 miesięcy i około 2 tygodni.

A teraz przepraszam wrażliwych, ale będzie opis agonii, konieczny dla dalszych rozważań.

Kreska nie odeszła ze starości. Nie zabił jej idiopatyczny zespół przedsionkowy wespół z niedoczynnością tarczycy, na które cierpiała. Kreska się prawie udusiła. Prawie - bo udało nam się dotrzeć do weta i skrócić psu cierpienia.

Oczywiście z niefrasobliwością charakterystyczną dla małych dzieci i zwierząt domowych moment "wybrała sobie" idealny! Zaczęła się dusić w poniedziałek rano, a tu kwarantanna, zakaz przemieszczania się i większość lecznic zamkniętych na głucho lub pracujących na pół gwizdka. 

Z pomocą przyszła pani doktor Olga Pyżyńska, jak zawsze niezawodna i przyjechała na wizytę domową. Jak wiadomo, widok weterynarza działa ozdrowieńczo i pies przy pani doktor oddychał lekko i swobodnie. Pani doktor popatrzyła na mnie z pewną dozą niedowierzania - no wiecie, coś w tym stylu: pani kochana, znamy się trochę i zawsze byłaś więcej rozsądna, a teraz histeryzujesz - i wyraziła przypuszczenie, że sprawy mogą być sercowe.

No niby tak, ale ja wiedziałam, że nie, bo wtedy pies się dusi inaczej i właśnie tego inaczej nie udało mi się opisać słowami. Jak się tylko drzwi za panią doktor zamknęły, suka znowu zaczęła się dusić, jakby jej kto pętlę na szyi zaciskał. Skorzystałam z dobrodziejstw techniki i nagrałam kilka krótkich filmików, które udało mi się do gabinetu przepchnąć po łączach. Przyszła szybka odpowiedź, że wcisną nas dnia następnego awaryjnie na wizytę (bo kwarantanna, bo rejestracja, bo przyjmują kilku pacjentów dziennie, bo pracują tylko 3 dni w tygodniu).

Noc była straszna, bo pies nie mógł się nawet położyć. Jak widać na zdjęciu podkładałam jej poduszkę pod pyszczek, żeby nie było od dołu nacisku na krtań. Ta noc i poranek były tak straszne, że do gabinetu pojechaliśmy z podjętą decyzją. Oczywiście istniały promile szans, że jest to ciało obce w krtani albo jakaś nietypowa reakcja alergiczna do rozgonienia sterydem wziewnym, ale były to promile i nie miały pokrycia w rzeczywistości. Pies już z trudem łapał powietrze wyciągając szyję i łeb i próbując zassać choć odrobinę powietrza, oraz obficie się ślinił. Po wejściu do gabinetu, pan doktor Kiełbowicz spojrzał na biedną Kresię, wyraz twarzy mu się zmienił i na tyle składnie, na ile pozwalało mu zdenerwowanie, zaczął nam tłumaczyć, że to JUŻ! TERAZ i nie ma na co czekać. Chyba mu ulżyło, że nie musi się dodatkowo zmagać z naszą rozpaczą, a nie daj Boże histerią, gdy powiedzieliśmy, że wiemy i jesteśmy gotowi. I tak to się skończyło. Kreska miała guza, który od góry zarastał jej krtań. Czy można było go zdiagnozować wcześniej? Pewnie tak, gdyby były jakieś objawy i człowiek by wiedział czego ma szukać. Czy można było coś z nim zrobić? Nie, co potwierdziło troje lekarzy.

Odpękaliśmy stan jednopsia i oczywiście zaczął nas uwierać wolny wakat po Kresce. Ponieważ schroniska są zamknięte, a olx i fb pękają od ogłoszeń o potrzebujących psach, to wydawało nam się, że znaleźć psa do adopcji i dać mu przyzwoity dom, to sprawa dość prosta.

WYDAWAŁO NAM SIĘ!

Po pierwsze ogłoszenia. Oczekuję w nich podstawowych informacji, jak płeć, wiek psa, informacja o jego charakterze, stanie zdrowia i miejscu pobytu. A co jest? Grafomański głazoszczypatielnyj opis najeżony tiutiutiu zdrobnionkami, jak było strasznie, jak jest nieszczęśliwie i jak nikt pieska nie chce! Bo ludzie to potwory! Po dwóch tysiącach zbędnych słów można się dowiedzieć, że choć jest zaznaczone, że pies jest z Wro lub okolic, de facto pies jest w Radomiu, Lublinie lub innym Olsztynie! W 80% ogłoszeń brak podstawowych informacji o psie, a lokalizacja to przytulisko na drugiej półkuli. A czasami i tej informacji brak, bo nie można ujawniać miejsca pobytu drogocennych istot.

Z pomocą przyszła nasza koleżanka, która dla różnych organizacji pro zwierzęcych wykonuje tzw. wizyty przedadopcyjne. Zarekomendowała nas pewnej kociej fundacji, pod opieką której przypadkowo znalazł się pies, słowami, że swojego psa by nam powierzyła (co ma nastąpić w okresie wakacyjnym nota bene). Odbyłam rozmowę i zostałam na wstępie zdyskwalifikowana jako osoba wielce podejrzana i nieodpowiedzialna. Fundacja była kocia, a ja mam dla kotów dom WYCHODZĄCY! Na wsi! Dom z nieosiatkowanymi otworami i kominem! (Odpływ z kibla też mam nieosiatkowany, a kot zawsze może wyprysnąć i tędy). 

Poza tym spytałam prostodusznie, czy pies nie ma tendencji do łazikanctwa i ucieczek. Znamy tu takie egzemplarze, psów wielorodzinnych, które spożywają śniadanie u jednych sąsiadów, meldując się rano w kuchni. Prześpią się i zanim sąsiedzi zadzwonią po prawowitego właściciela, taki cyrkowiec z miejsca skacze przez 1,5m ogrodzenie lub jak po drabinie wchodzi na 2m siatkę i idzie na lanczyk do innego lokalu. Jak wiadomo Pyza też chadzała na przysmaki po sąsiedzkich kompostach i to przeważyło! Nie umiem zabezpieczyć psa!

No ok.

Drugi rekomendowany pies i druga fundacja. Przeszłam test pomyślnie o dziwo. Odbyłam rozmowę. Tu informacji otrzymałam więcej, choć nie wszystkie (uwaga! to kluczowe dla sprawy!). Oczywiście była możliwość przyjechania z Pyzą na spacer zapoznawczy tylko że.... Dom tymczasowy, który miał być pod Wrocławiem okazał się być niemal pod Łodzią - ale paniom fundacjonistkom z Warszawy geografia w życiu nie przeszkadza i to, co za rogatkami stolicy to pewnie już Wrocław. 

Ok, a co tam! Pojadę!

Ale coś mnie tknęło i poprosiłam wcześniej o wzór umowy adopcyjnej, gdyż szukając psa po internetach właśnie na takie umowy zwróciłam uwagę. Miałam też sygnały od znajomych i lekarzy weterynarii o nieuczciwych, kuriozalnych wręcz umowach adopcyjnych i koszmarnych następstwach podpisania takich umów!

I teraz clou! Czyli UWAGA! UWAGA! UWAGA! To jest coś tak bezprawnego, jak tylko być może.

Jak sobie wpiszecie w google hasło: umowa adopcyjna fundacja, sami się przekonacie, że nie jestem gołosłowna. Tu kilka przykładowych linków:

https://sercedlazwierzat.org/wp-content/uploads/2019/09/Umowa-adopcyjna-Fundacji.pdf

http://www.anaconda-fundacja.pl/do_pobrania/umowa_adopcyjna_3.pdf

http://www.fundacjapsom.pl/wp-content/uploads/2015/02/umowa_adopcyjna_zwierzecia.pdf

http://niechcianeizapomniane.org/umowa%20adopcyjna%20FNiZ.pdf

A tutaj umowa jaka została mi przedstawiona do podpisu (usuwam nazwę organizacji, bo nie chwalą się tą umową w internetach - bo i nie ma czym):

 §2 

1. Opiekun zobowiązuje się otoczyć właściwą opieką adoptowanego psa, zapewniając mu wikt, warunki do zdrowego życia, bezpieczeństwo, włączając w to właściwe zabezpieczenie miejsca i terenu na którym przebywa, chroniąc przed ucieczką, przypadkowym wyjściem, pogryzieniem, kradzieżą itp. oraz obowiązkowe szczepienia oraz niezbędne leczenie. 

2. Opiekun przyjmuje do wiadomości, że w razie złego traktowania zwierzęcia grozi mu odpowiedzialność karna na podstawie Ustawy z dnia 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt. 

 §3 

1.Opiekun określa miejsce pobytu psa pod adresem: ..……………….………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………... …………………………………………………………………………………………………... i zobowiązuje się do pisemnego powiadomienia w terminie do 7 dni o zmianie adresu pobytu psa. Nie dotyczy okazjonalnych i krótkich wyjazdów. 

2. Jako miejsce przebywania psa, Strony ustalają: mieszkanie (dom) na ogrodzonym i zabezpieczonym terenie posesji . 

 §4 

1.Fundacja ma prawo przeprowadzenia zapowiedzianych i niezapowiedzianych kontroli w miejscu pobytu psa, w czasie których Opiekun musi okazać psa i książeczkę zdrowia do wglądu. 

2.Opiekun zobowiązuje się umożliwić kontrolę osobom reprezentującym Fundacje. 

3.W razie stwierdzenia nieodpowiednich warunków Fundacja ma prawo odebrać psa Opiekunowi. Opiekun zobowiązuje się w takim przypadku bezzwłocznie wydać psa . 

 4.Stwierdzenie i ocena warunków utrzymywania psa przysługuje wyłącznie osobom reprezentującym Fundacje. 

 §5 

1.Opiekun zobowiązuje się, że nie pozbędzie się, nie sprzeda, nie porzuci, nie odda psa osobom trzecim bez uzyskania pisemnej zgody reprezentantów Fundacji. 

2.Opiekun zobowiązuje się do: - leczenia psa wg. zaleceń przekazanych przy odbiorze psa - opłacenia podatku za posiadanie psa, - corocznego szczepienia psa przeciw wściekliźnie i innym chorobom wraz z poddaniem psa badaniu ogólnego stanu zdrowia u lek. weterynarii z wpisem do książeczki i karty badań, - nie wypuszczania psa w miejscach otwartych bez dozoru, - spełniania wszelkich obowiązków wynikających z prawa miejscowego., - 

§6 

Jeżeli zwierzę nie zostało wysterylizowane lub wykastrowane opiekun musi zlecić wykonanie tego zabiegu lekarzowi weterynarii w terminie wskazanym przez Fundację. Przeprowadzony zabieg opiekun zobowiązuję się potwierdzić pisemną informacją od lekarza weterynarii wykonującego zabieg wraz ze zdjęciem rany pooperacyjnej i dostarczenia w dogodny sposób reprezentantom Fundacji np.; pocztą, e-mailem, osobiście. 

§7 

Opiekun oświadcza, że stan psa jest mu znany, zapoznał się z nim i nie rości w związku z nim żadnych pretensji. 

§8 

1.W przypadku zmiany warunków życiowych i braku możliwości dalszej opieki nad psem Opiekun niezwłocznie powiadomi reprezentantów Fundacji. 

2.W przypadku poważnego zachorowania psa, wypadku, śmierci, Opiekun zobowiązuje się niezwłocznie zawiadomić reprezentantów Fundacji podając szczegóły, w terminie 1 dnia. 

3. Jeżeli zaistniałaby jakakolwiek przyczyna do uśpienia psa, Opiekun może to uczynić wyłącznie po uzyskaniu pisemnej zgody od Fundacji, po czym przedłoży Fundacji zaświadczenie od lekarza weterynarii o wskazaniach do wykonania zabiegu, w terminie do 7 dni. 

§9 

1. Opiekun zobowiązuje się do przekazywania informacji o adoptowanym psie minimum co pół roku oraz w miarę możliwości przesyłania fotografii na adres [-----] 

2. Opiekun wyraża zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych niezbędnych do realizacji umowy, zgodnie z ustawą z dnia 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych. 

 §10 

1.W przypadku niedotrzymania któregokolwiek z warunków Umowy Adopcyjnej pies przechodzi z powrotem na własność Fundacji bez dodatkowych oświadczeń woli, a opiekun zobowiązuje się do bezzwłocznego wydania psa Fundacji. 

2.Strony ustalają karę umowną za niedotrzymanie warunków umowy na kwotę 2000 zł, płatną w terminie 7 dni na pierwsze wezwanie Fundacji. 

3.Niezależnie od kary umownej Fundacja ma prawo wystąpić o zwrot poniesionych kosztów. 

 §11 

Ilekroć w umowie jest mowa o osobach reprezentujących, chodzi o osoby, które legitymują się pisemnym upoważnieniem lub są wymienione we władzach fundacji w KRS. 

 §12 

Ewentualne spory poddaje się rozstrzygnięciu sądowi powszechnemu właściwemu dla siedziby Fundacji. 

 §13 

Umowę sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron. 

 §14 

Wszelkie zmiany niniejszej umowy wymagają formy pisemnej. 

Jeśli ktoś doczytał do końca, to chyba się teraz nie dziwi, że takiej umowy absolutnie nigdy nie podpiszę! Daje ona szerokie pole manewru do nadużyć i wyłudzania pieniędzy!
I jest czymś pośrednim między umową laesingu a lichwiarskim wekslem.
Po pierwsze nie do przyjęcia jest &10 pkt. 2 - kary finansowe jakie roszczą sobie fundacje (zwróćcie dodatkowo uwagę na ekspresowy termin płatności!) nie mają umocowania w nadrzędnych aktach prawnych - czyli są bezprawne. A fundacje mają fantazję! Kary opiewają od 200 do 7000 PLN!
Zapytałam o to przedstawicielkę fundacji, która - o ile zrozumiała, co to są nadrzędne akty prawne - nie potrafiła mi ich wskazać.
&10 pkt 3 - nie sprecyzowano o jakie koszty chodzi. Może zakup nowego samochodu, którym fundacjonistki wybiorą się psu na odsiecz?

&8 pkt 2 i 3, ściśle wiążą się z &7. Pies, którego miałam adoptować, cierpiał na niedoczynność tarczycy, o czym zostałam poinformowana przez osobę, która z ramienia fundacji przeprowadzała ze mną rozmowę. Owa fudacjonistka nie była w stanie udzielić mi prostej odpowiedzi na pytanie, jaką dawkę leku pies przyjmuje.
- Ale proszę się nie martwić. To tylko jedna mała tabletka raz dziennie! zaćwierkało mi w słuchawce.
Pies! Tarczyca! Tabletka raz dziennie! No ludzie kochani!
Bez wdawania się w biochemiczne szczegóły działania śródkomórkowych receptorów dla hormonów tarczycy i ich oddziaływania na chromatynę w jądrze komórkowym, to każdy student pierwszego roku weterynarii już wie z zajęć z fizjologii, że u drapieżnych wyrzut hormonów tarczycy następuje dwa razy na dobę! DWA, do cholery! I podawanie psu hormonu raz dziennie go pomału zabija, bo huśta mu hormonami.
A panienka z fundacji nie wie! Ale patrz & 8 pkt 2 i 3.
Zapytałam rzeczoną fundacjonistkę, która znała historię Kreski, co w sytuacji, gdy muszę decyzję o eutanazji podjąć w przeciągu minut.
- Wtedy może pani do nas zadzwonić... - tym razem niepewnie zaćwierkało mi w słuchawkę. Otóż pani nie może zadzwonić, bo 1. nie ma o tym nic w umowie, 2. jak pani dzwoniła w sprawie adopcji, to nikt nie odbierał. Dostałam smsa, że fundacjonistka nie może rozmawiać i oddzwoni. Oddzwoniła po trzech godzinach. W tym momencie mam w oczach obraz mojego duszącego się psa, który musi czekać na litościwą eutanazję, aż niedouczona weterynaryjnie fundacjonistka albo oddzwoni (co może być potem zakwestionowane) albo odpowie na pisemny wniosek - zgodnie z prawem w terminie 30 dni od złożenia pisma. No i jeszcze pokażcie mi weterynarza, który będzie wypisywał elaboraty niedouczonym fundacyjnym lasencjom, czekając na ich łaskawą decyzję. Czyli uważaj: decyzja może być odwlekana w nieskończoność - może być odmowna i mają ją podjąć fundamentalne fundacjonistki o zerowej wiedzy weterynaryjnej. SZOK!

Wróćmy jeszcze do &8 pkt. 2.
Niektórzy z P.T. Blogoczytaczy pamiętają tragiczne dla naszej rodziny wydarzenia z dnia 2. lipca 2015, kiedy to rozpędzone BMW zmiotło z przejścia dla pieszych mojego Mężczyznę z psem Foxem.
Fox zginął, Mężczyzna też zginął - na szczęście na chwilę, bo długa reanimacja jednak dała efekty. Walka o jego życie na OIOMie trwała dwa tygodnie, z czego pierwsze trzy dni były...
Dziękuję WSZYSTKIM! którzy w tym czasie swoją modlitwą szturmowali ze mną Niebo i nas wspierali. Nigdy nie będę w stanie powiedzieć słowami, jak jestem Wam za to wdzięczna.
Gdyby Fox był psem adoptowanym z fundacji miałabym 1 dzień - słownie: JEDEN na powiadamianie,wysyłanie raportów, dokumentów od weta itd. do fundacjonistek. A jak się słusznie domyślacie, w takiej sytuacji nie to byłoby dla mnie priorytetem.

Wreszcie &4 pkt 4, dający nieograniczone pole do nadużyć! NIEOGRANICZONE!
Stwierdzenie i ocena warunków utrzymywania psa przysługuje wyłącznie osobom reprezentującym Fundacje. Nie służby mundurowe do tego powołane - policja lub specjalne oddziały straży miejskiej funkcjonujące w każdym większym mieście, nie powiatowy lekarz weterynarii właściwy dla miejsca przebywania zwierzęcia tylko: ta dam! FUNDACJONISTKI! I czasami fundacjoniści, choć środowisko jest sfeminizowane i parytety tam nie funkcjonują. Czyli jak wyciągną argumenty, że pies nie ma misek z miśnieńskiej porcelany i mu się krzywda dzieje, to nikt oprócz sądu nie może tego zakwestionować.
A czym to się może skończyć i czym się kończy, o tym traktuje ten film:

Zachęcam do obejrzenia tego filmu. Mnie osobiście najbardziej poruszył fragment w 37 minucie filmu. Nie dotyczy on zwierząt, ale budzi we mnie chęć mordu.

I teraz Kochani wnioski:
1. uważam, że nikt przy zdrowych zmysłach, kto ma choć blade wyobrażenie o skutkach prawnych takiej umowy, nigdy czegoś takiego nie podpisze;
2. tego typu umowy są bezprawne, a intencje fundacji mocno podejrzane, dlatego organizacjami, które podsuwają ludziom do podpisu takie umowy, powinny zająć się prokuratury stosowne dla miejsca działania organizacji - zastanawiam się, czy tego nie zgłosić. Serio! Trudno tu bowiem nie mieć podejrzeń, że część organizacji działa ewidentnie w złej wierze (liczne przykłady w internetach - poszukajcie sobie, kto jest zainteresowany.)
3. obowiązki i odpowiedzialność jaką ponosi właściciel zwierzęcia określają zapisy w kodeksie prawa cywilnego, kodeksie karnym i ustawie o ochronie zwierząt;
4. ponieważ fundacje jak widać de facto nie chcą wyadoptowywać w oparciu o funkcjonujące prawo i działają nieuczciwie, dlatego zaprzestaję finansowego wspierania takich organizacji. Oczywiście każdy może robić ze swymi pieniędzmi, co zechce, więc każdy decyduje sam. Ja w każdym razie wolę wspierać osoby prywatne, które społecznie zajmują się pomocą potrzebującym zwierzętom, lub organizacje, których działalność jest transparentna i nie budzi moich zastrzeżeń.
5. To już teraz wiecie, dlaczego tyle "piesków czeka na domki", a fb i olx pękają w szwach od ogłoszeń i dlaczego wielu weterynarzy na hasło fundacja dostaje drżączki wzdłużnej? "Bo ludzie są potworami!" i potrafią czytać ze zrozumieniem umowy podsuwane im do podpisu.
6. czy w Polsce można adoptować psa? Tak. Ze schroniska. Znakomita większość schronisk ma umowy adopcyjne zgodne z prawem i nie budzące zastrzeżeń. Sprawdziłam wyrywkowo strony niektórych schronisk i jeśli był na nich zamieszczony tekst umowy, w większości nie budził moich zastrzeżeń. Można od osób prywatnych, które też posługują się umowami adopcyjnymi i od organizacji, które umowy mają sformułowane uczciwie i jednoznacznie. Są takie wbrew pozorom.

O tutaj:
Schronisko Azorek w Obornikach (Wielkopolskich): http://schroniskoazorek.pl/kontakt/wzor-umowy-adopcyjnej

 Bardzo szczegółowa a jednak zgodna z prawem umowa adopcyjna Schroniska na Paluchu: https://www.napaluchu.waw.pl/files/editor/umowa_adopcyjna.pdf

Czyli można? Można. Chyba, że na biednych zwierzątkach chce się kosić kasę...
Dla chcących adoptować zwierzę zalecenie: CZYTAĆ ZE ZROZUMIENIEM i nie podpisywać, jeśli budzi wątpliwości!