XXIII Lwóweckie Lato Agatowe 2022

 

Dora swoim ostatnim wpisem o Lądku Zdroju wywołała mi drogą luźnych skojarzeń temat Lwówka Śląskiego, a tym samym przynagliła mnie do zrobienia nowego posta.

    Tak, nadal nie mam na nic czasu, gdyż nadal mam urlop i wypoczywam tak aktywnie, że nie wiem, w co ręce wsadzać!

    Święto ceramiki w Bolesławcu zaczyna się już dzisiaj, więc tym bardziej chcąc zachować chronologię muszę najpierw napisać o Agatowym Lecie. Jest to impreza cykliczna, poświęcona minerałom, która organizowana jest co roku w Lwówku mniej więcej w połowie lipca.

    Ponieważ dotychczas udawało mi się bez większego problemu imprezę przegapić (gdyż zwykle o tej porze jeszcze nie mam urlopu), to w tym roku zaparłam się, przypilnowałam terminu i wyruszyliśmy ahoj! cygańska ballado! silną, ośmioosobową grupą na podbój Lwówka i agatów. Lwówek zdobyliśmy (musimy wypad powtórzyć pod kątem zwiedzania miasta) szlachetnych kamieni raczej nie, gdyż ceny tak jakby zaporowe.

    O minerałach to ja za dużo nie wiem. Patrzyłam, owszem, jak sroka w gnat, na te co mnie się podobają bardziej i te co mnie się podobają mniej, więc wszyscy wyedukowani geologicznie muszą mi wybaczyć dyletanctwo w wyborze obiektów do fotografowania i brak rzetelnych opisów. Ale popatrzeć mogą wszyscy, którzy chcą :)

Kolejność zdjęć przypadkowa.

Trafiło się zaraz przy wejściu jedno stoisko z ceramiką.

I jedno kwietne

    A potem było już tylko szaleństwo, śpiew i taniec i dużo ładnych kamieni.

    Było kilka stoisk z bursztynem. I tutaj trzeba ciut napisać o tym, jakimi kwotami tam się operuje. Otóż mój własny osobisty chłop był świadkiem takiej sceny: asortyment stoiska z bursztynami kontemplował sobie pewien pan, ot zwyczajnie letnio ubrany turysta na wakacjach. Spytał panią, ile kosztuje naszyjnik, który sobie wypatrzył. Pani podała cenę za gram tej klasy bursztynów, a po zważeniu naszyjnika okazało się, że za całość będzie 3400 PLN (słownie: trzy tysiące czterysta polskich nowych złotych). Pan bez mrugnięcia poprosił o zapakowanie owego precjoza, "bo żonie na pewno się spodoba", wyciągnął z kieszeni portfel i uiścił gotówką.

    Obok pojedynczych kamyczków po złotówce lub 3 złote wystawione były właśnie różne okazy za konkretne ceny. Niech nie zmyli Was umieszczone poniżej zdjęcie ulicy. W tym tłumie "zwyczajnych turystów" było wiele osób z tzw. branży, czyli geologicznie wkręconych w temat, dla których nabywanie niektórych okazów jest po prostu lokatą kapitału, tak jak dla innych kupowanie dzieł sztuki. Kilkakrotnie przy różnych stoiskach byłam świadkiem rozmów, z których rozumiałam spójniki i przecinki oraz kwoty, które na koniec padały. Dla mnie astronomiczne.

    Ten pan niestety tylko ogląda i nie nabędzie naszyjnika za 3400, ani nawet jednego marnego okazu labradorytu za 1600 zł w okazyjnej cenie :( 

Będzie to temu panu jeszcze przez lata wypominane...

    Dobra, a teraz zabłysnę. Otóż poniżej widoczny jest krzemień pasiasty, absolutny unikat na skalę światową. Dlaczego unikat? Albowiem ponieważ występuje tylko w jedynym miejscu na Ziemi, jest to tylko nasz, polski kamień, występujący w Górach Świętokrzyskich, pod wsią Śródborze koło Ożarowa, w Krzemionkach Opatowskich i okolicach Iłży, no! Patriotyzm we mnie zagrał na widok tych kamyków, które mi przypominają mleczne karmelki.

    No i oczywiście była cała masa agatów i ametystów, również tych sudeckich.

    Skamieliny też były i to bardzo ciekawe. Oprócz trylobitów i amonitów które można kupić masowo, wypatrzyłam skamienielinę żółwia. Przyznam, że wcześniej nigdy nie widziałam.

    A poniżej pierwsza bryła labradorytu czyli kamienia zorzy polarnej, w której się zakochałam pierwszą, wielką, szaloną miłością, która kosztowała TYLKO 1600 PLNów, i której mi ten pan nie kupił, choć cena taka korzystna, i co będzie temu panu wypominane, bo żona tamtego pana dostała bursztyny ;)

    Wiele minerałów było sprzedawanych w postaci tzw szczotek krystalicznych, co niewątpliwie ładnie wygląda, ale dla czego trudno znaleźć zastosowanie.

    Co drugie stoisko oferowało źwierzomtka z kamyków, rzezane pracowicie gdzieś w Azji przez małe, żółte rączki.

    Czy tylko mnie ta nazwa kojarzy się z przepisem na Kingsize? I Katarzyną Figurą w najlepszych swych latach, rozszyfrowującą przekaz Adasia Hapsa?

"Hejkum kejkum Olo ratuj! Ca Fe Bi Ba Be Co Ni k i dużo wody dla ochłody!"

Ach! Zorza w kamieniu! Nie mogłam się powstrzymać, więc trudno, zniesiecie to, bo będzie więcej.

Powiało Marokiem i Bliskim Wschodem.

Przyrząd do masażu pyszcza.

Znowu skamieliny - tym razem uwagę zwracał krokodyl.

    Wypatrzyłam również taką ciekawostkę: żarna! Małe żarna. Pani nie była w stanie mi powiedzieć ile mogą mieć lat, ani skąd dokładnie pochodzą, wyraziła przypuszczenie, że gdzieś z terenu Francji. Jakby ktoś z PT kochanych Blogoczytaczy mógł coś więcej pisnąć o tym zabytku, to poproszę w komentarzach. Będę zobowiązana!

Pokaz obróbki kamieni.

    Była też Ewa (Mucha nie siada) ze swoimi niezwykłymi wyrobami Mam już trochę biżu autorstwa Ewy (o czym pisałam już kilka razy na blogu) oczywiście z labradorytami :) Tym razem "zaatakowała" mnie kot swoją niewątpliwą urodą.

    Jeśli chodzi o zakupy, szaleństw nie było. Wypatrzyłam dla siebie broszkę nietoperza (nietoperza jeszcze nie miałam, a ja jestem broszkowa niczym pani Szydło), a dla sister ważkę lekceważkę, bo jest czuła na punkcie tegoż owada.

(wierzcie mi! starałam się, jak umiałam, a ten idiota blogger obraca mi zdjęcia, przy czym nie wiem, czym się kieruje w wyborze zdjęć do obracania! no ni hu hu ten nietoperz nie pofrunie tutaj prosto! MAĆ!)

    Nabyłam również małego misiaczka z kamienia mi nieznanego ( o co temu idiocie chodzi z tym obracaniem!?)

    A Mężczyzna zapolował na kamurki po złociszu, które potem w zaciszu domowem własnym sumptem przerabiał na magnesiki na lodówkę (tym samym oszczędził po 23 PLN na każdym kamurkomagnesie, bo ceny za kamyczek z przyklejonym magnesikiem naprawdę lekko szokowały)

Nie, nie znamy nazw tych kamyczków, ale ładnie się prezentują ;)

Jak się okazało, do Lwówka udaliśmy się w towarzystwie celebrytki, na którą polowali paparazzi :)

A o prosz TU, w gazecie wrocławskiej (może być z małej, bo nie ma czego honorować), na pierwszym zdjęciu, przy stoisku ze ślicznymi okazami szczotek krystalicznych NASZA pani Zosia!

Powiedzieć, że jest to nasza najlepsza i nieoceniona sąsiadka, to jak nic nie powiedzieć!

Tytan pracy, wulkan humoru, hurtowy producent pierogów, gołąbków i ogórków kiszonych, których jesteśmy wdzięcznymi odbiorcami!

"No bo jak robię dla nas i dla dzieci, żeby sobie zamroziły, to cóż to jest zrobić kilka więcej dla was?" To o pierogach. Te "kilka więcej" nigdy nie obejmowało mniej niż 60 sztuk...

Pani Zosia robiła makaron, bo miała za dużo jajek i musiała je zużyć. Zapowiedziała, że podrzuci nam dwie torebki... I podrzuciła.

Dwie torebki makaronu

Moim skromnym zdaniem status celebrytki pani Zosi należy się jak nikomu innemu :)