Świąteczne lenistwo czyli książkowo mi!

No i się skończyła laba :(
Święta minęły (urobiłam się przy garach, jak co roku), a dokładnie Wigilia. W pozostałe dwa świąteczne dni już od trzech lat się sprytnie kamuflujemy. Rodzinie mówimy, że przychodzą do nas znajomi, znajomym, że jedziemy do rodziny, a my smyk pod kocyk i z boku na boczek :)
Co jakiś czas tylko ktoś podrepcze do kuchni, by z zapakowanej na maxa lodówki powyżerać przysmaki i wraca do swoich "zajęć".
Sylwester. Tradycyjnie piżamowo. Nawet starałam się jednym okiem jakiś film oglądać, ale i to jedno oko mi się kleiło. Najchętniej bym balowała, sunąc w sennym rytmie w czułych objęciach Morfeusza, gdyby nie żywina. A właściwie gdyby nie hordy domorosłych, niewyżytych pirotechników.
Mamba z Burą ostrożnie obserwowały rozwój sytuacji. Jupi z Groszkiem podniecone jak małe dzieci skakały po oknach. Jojo siedziała na parapecie i pogryzając swoje chrupki z miseczki, która na onym stoi, podziwiała feerię barwnych rozbłysków. Ponieważ u nas walili od 17.00 do ok. 2.30 to gdzieś tak o północy Jojo była mocno zirytowana, a grymas różowego pysia zdawał się mówić "querwa, znowu wojna, czy jaka cholera?". Pyza wykazała się całkowitym tumiwisizmem, za to Krecha umierała. Nie pomagały syropki i tabletki, głaski i chowanie pod kołdrą. Była nawet próba rycia podkopu w toalecie.
Przetrwaliśmy.

Ale najprzyjemniej było między świętami a sylwestrem.
Książkowo było :)
Snułam się po domu w piżamo-dresach, owinięta szlafroko-kocami, obuta w grube wełniane skarpety. Drapowałam się na meblach tapicerowanych z książką w ręku i zwierzyną wszelaką wokół. Ze świątecznymi przysmakami i kubasem herbaty blisko pyska. Cudnie było! Jojasek lulunia mamuni przyklejona była do mnie okrągłą dobę i polegując głównie na mnie doszła do wniosku, że świat wszedł na właściwe tory. Reszta żywiny polegiwała, mruczała, pochrapywała, były przytulaski, iskanko i wylizywanie sobie uszek.

Ile kotów widzisz?

















Demonstrowałam sobą podręcznikowy przykład abnegata, ze świadomością, że biedna moja Mamusia w grobie się przewraca. Ale wyszłam z założenia, że ruch jest zdrowy, więc nawet niespecjalnie uwierał mnie gorsecik wychowania ;)
No i miałam rację! Otóż koleżanka z pracy mnie oświeciła, że wcale a wcale moje snucie się w szlafroku nie jest przejawem dulszczyzny. Jestem trendy -jestem HYGGE!
Paczcie Państwo, czego to się człek o sobie może dowiedzieć.

Tak jak wielu lubi w święta oglądać amerykańskie, ckliwe filmy familijne, tak ja lubię te klimaty w wersji książkowej. Nie upieram się przy ckliwości i nie muszą być amerykańskie. Wbrew pozorom nie upadłam jeszcze tak nisko, by sięgać po Harlequiny ;)
Lubię książki określane mianem "ciepłe". Opowieści o ludziach, zwyczajnych ludziach, którzy mają wady i zalety i oczywiście mają swoje problemy. Krew się jednak nie leje, nie ma katastrof lokalnych i/lub globalnych, spisków międzynarodowych i/lub międzyplanetarnych, nawet wielkich romansów, zdrad małżeńskich i zawodów miłosnych być nie musi. Starczy tego koszmaru w realu.

Ot życie jest. I ludzka życzliwość. I jakaś ładna historia z dobrym zakończeniem.

I bardzo, bardzo lubię książki o książkach!

Rok temu Mika w Pastelowym Kurniku podrzuciła Przesilenie zimowe Rosamunde Pilcher, które bardzo dobrze mi się czytało i generalnie wpasowało mi się w klimaty. Zdecydowanie dobra lektura.
W tym roku postanowiłam przygotować się zawczasu i nagarnąć sobie kupkę lektur na nocną szafkę.
Pogmerałam w internetach, pobuszowałam po księgarni i:



Jan Karon - Przybieżeli pasterze. Ósma część wielotomowej sagi o pastorze kościoła episkopalnego, ojcu Timie Kavanaghu, jego rodzinie i przyjaciołach. Śliczna, refleksyjna historia o ludzkim życiu, wspomnieniach, ważnych wyborach i prezentach świątecznych :)
Temat świątecznego prezentu - główny wątek - jest tu pokazany w piękny, symboliczny sposób. Nowa i nienowa definicja, bo przecież wszyscy wiemy, że nie liczy się rzecz i jej wartość materialna, ale wszelkie emocje jakie niesie ze sobą zarówno dla obdarowanego, jak i dla darczyńcy. A jednak, niby nic nowego, a trafia w samo sedno i łagodnie niesie czytelnika przez oczekiwanie adwentowe do kulminacyjnego wydarzenia - Bożego Narodzenia.
Książkowy motyw też tu jest, a dokładnie Księgarnia Dobrych Zakończeń. Znalazłam tu wszystko, czego po świątecznej lekturze oczekiwałam i z żalem się żegnałam, po przeczytaniu ostatniej strony.
Jest to pierwsza książka, jaką przeczytałam z tej serii i już zaopatrzyłam się w pozostałe :)



Belva Plain - Spisek starszej pani. Co prawda nic świątecznego, ale na świąteczną lekturę nadaje się znakomicie. Aura zimowa. Starsza kobieta, bolejąc nad konfliktami w rodzinie, zdruzgotana zerwaniem stosunków między swoimi synami, przygnębiona brakiem akceptacji dla małżeństwa jednej wnuczki i kryzysem w małżeństwie drugiej, pragnie wszystkich pogodzić. Trochę naiwnie sądzi, że wystarczy wszystkich po prostu zaprosić na wspólny obiad i zachęcić do szczerej, życzliwej rozmowy. Spotyka się jednak z pretensjami, wyrzutami, a wręcz z otwartą agresją. Dopiero niespodziewana tragedia mobilizuje wszystkich członków rodziny do współpracy i zmusza do weryfikacji oceny na własny temat.
Miła, ciepła, dobrze napisana, mądra i miejscami trzyma w napięciu. Zaszeregowana na półkę z książkami, do których planuję za jakiś czas wrócić.



Katarina Bivald - Księgarnia spełnionych marzeń. Mój niespodziewany, gwiazdkowy prezent. Otóż musiałam podreptać do galerii handlowej (bleee, bleee i fuj!) i w ramach łagodzenia traumy wlazłam do księgarni ku pokrzepieniu. A tam całe stosy pojedynczych, przecenionych egzemplarzy, rzuconych na hałdy bez ładu i składu. Pogrzebałam i bez większego entuzjazmu stwierdziłam, a co mi tam - kupię. Okładka taka se, z tyłu opis niby zachęcający, ale co tam opis - wiadomo, książka musi się sprzedać, a papier jest cierpliwy. Nawet trochę żałowałam, że tak pochopnie wydałam pieniądze, których przed świętami nie ma za dużo. O jakże się myliłam!
Jest to piękna książka o książkach i niezwykłej kobiecie, a w zasadzie dwóch!
Akcja dzieje się w małym miasteczku Broken Wheel, w stanie Iowa, ale bohaterką jest młoda Szwedka. Autorka też jest młodą Szwedką, pisze w stylu pisarzy skandynawskich, co mi bardzo odpowiada i jest to jej pisarski debiut.
Dwie kobiety, młoda pracownica księgarni na szwedzkim zadoopiu i starsza, emerytowana nauczycielka, z małego, zakurzonego i wymierającego miasteczka na głębokiej, amerykańskiej prowincji, spotykają się na portalu dla osób pragnących wymieniać się książkami. Tak zaczyna się ich korespondencyjna przyjaźń, nawiązująca do najlepszych literackich tradycji (i filmowych) Helen Hanff. Niestety, z tego co wiem, autobiograficzne książki Helen Hanff nie zostały wydane w Polsce, ale może pamiętacie wspaniały film w doskonałej obsadzie 84 Charing Cross Road, jeden z nielicznych na którym się poryczałam.
Sara Lindqvist po stracie pracy w księgarni, którą zamknięto, wyrusza na urlop do swojej korespondencyjnej przyjaciółki Amy Harris, do Stanów.
Przyjeżdża w dniu jej pogrzebu. Nigdy się nie spotkają. A może jednak?
Całe miasteczko czuje się odpowiedzialne za egzotycznego gościa z daleka. Sara zostaje. Poznaje Amy poprzez jej książki i relacje przyjaciół. Mimochodem realizuje marzenia Amy, tak jakby Amy wszystko miała wcześniej zaplanowane i otaczała opieką swoich bliskich. Mieszkańcom miasta daje powiew świeżości i miłą, dobrą, trochę zalęknioną dziewczynę jak anioła stróża. Sarze daje całą życzliwość i przyjaźń mieszkańców, małego, sennego ale zżytego miasteczka. Happy end też jest -
w sensie nieco zabawny wątek miłosny :) Wbrew pozorom akcja jest dosyć wartka i bardzo wciąga. Taki mikrokosmos malutkiego miasteczka, ale liczne i zgrabnie zazębiające się wątki.
Niebezpieczeństwo czytania tej książki polega na tym, że od razu zaczyna się szukać wymienianych w niej tytułów i uzupełniać braki w lekturze. I tak nabyłam dzisiaj drogą kupna "Dewey - wielki kot w małym mieście" i "Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek".
No cóż, bo przecież dla każdego jest książka, która pasuje jak dobrze dobrana rękawiczka :)
Zdecydowanie polecam. Zgrabnie napisana, wciągająca.
Ponieważ lubię sprawdzać, czy miejsca, o których czytam istnieją naprawdę, wyguglowałam Broken Wheel Iowa. Okazało się, że jest to drugie domyślne hasło podpowiadane przez Googla, czyli nie tylko ja miałam potrzebę zobaczenia w realu tego tak plastycznie odmalowanego miejsca ;)



Maeve Binchy - W tym roku będzie inaczej. Jest to zbiór opowiadań. Szczerze powiedziawszy zastanawiałam się czy tę książkę w ogóle tu umieszczać. Jest to dla tej pozycji niezasłużona nobilitacja. W końcu postanowiłam o niej napisać ku przestrodze, albowiem ja kupiłam ją z antykwariatu jako używaną za jakieś 3 PLN, ale niestety ktoś postanowił wznowić tę [...].
Skusiłam się na zakup czytając opis z tyłu okładki:



Niepowtarzalny nastrój zadumy i owszem jest, ale o serdeczności nie może być mowy. Przypisać tym opowiastkom poczucie humoru mógł tylko ktoś, kto musiał coś napisać i to pewnie pisał po pijaku i dam głowę, że wcześniej nie czytał książki. Chyba, że...
Finezyjnego dowcipu to autor tej zajawki by nie rozpoznał, nawet gdyby ten podszedł i kopnął go w rzyć. A rodzaj humoru prezentowany w książce zwykle przypisuje się w bajkach wyjątkowo cynicznym i złośliwym gnomom.
No to pokrótce: niemal wszystkie opowiadania są o zdradach małżeńskich lub zawodach miłosnych. Pisane jest to z perspektywy zdradzających mężów, zdradzanych żon i odrzuconych kochanek, dla których facet nie chce się rozwieść. Opcjonalnie z perspektywy dzieci, którym niewierni rodzice fundują piekło rozbitej rodziny. No humor po pachy! Świąteczny.
Styl i tematyka godne najlepszych reporterów takich periodyków jak Życie na ciepło i Fakt.
Przebrnęłam przez wszystkie opowiadania, łudząc się, że może kolejne... ale nie. Odłożyłam książkę z obrzydzeniem. Wyląduje w makulaturze, bo szkoda innych narażać na tak rozczarowującą lekturę.
Po lekturze nasuwają się pewne refleksje i pytania. Czy autorka była zdradzaną żoną, czy niechcianą, przechodzoną kochanką? Czy może jest tak beznadziejna, że nikt jej kijem tknąć nie chciał i stąd jej zgorzknienie i cynizm? Cała ta niewielka książeczka wygląda jak zadanie, które terapeuta zadał pacjentce, nie mogącej się ogarnąć z emocjami po miłosnych zawirowaniach. No to co miała robić - wypisała swoje żale. Niesmaczne.

Filmowo też było. Zupełnie przypadkiem natknęłam się na Osobliwy dom pani Peregrine i obejrzałam sobie on line na cda. Wciągnęło, oj wciągnęło ;)
Dzisiaj mi przyszło via InPost:



Dwie dalsze części w drodze :)
Właśnie zaczęłam Zaklinacza słów Shirin Kader i jestem w rozterce. Ale chyba najpierw jednak Zaklinacz, a potem uczta literacka w świecie pani Peregrine.
Jeżu kolczasty! Jak ja uwielbiam dobre historie!