Jamnik w ogniu

   Wpadłam jak ta śliwka w komput!
   Kiedyś via bodaj Skorpion w Rosole, wlazłam do Diabła w buraczkach. Najpierw obwąchiwałam nieufnie, potem z coraz większą atencją, a teraz w zakochaniu przepadłam po uszy. Kto u Diabła jeszcze nie był, niech błyskiem nadrabia braki w edukacji i życiu kulturalnem, co by nie umarł w nieświadomości istnienia  Borsuka Kryspina, Lisa Stefana , Krokodyla Ryszarda wraz z Rodziną i Sowy Renaty oraz innych Zwierzontek.

Serce me zabiło mocno do owych stworzeń, których podobizny specjalnie dla PT Czytelników bezczelnie skopiuję z bloga Asi, ażeby Państwo Szanowne mogło zobaczyć w czym rzecz:
















I nastąpił piękny dzień, gdy Asia postanowiła obdarować któregoś ze swoich czytelników podstawką z Sową Renatą
























Zebrałam się ja wtedy na odwagę i:
1. wzgardziłam wizerunkiem Sowy Renaty;
2. by podjąć Asię pod kolana i pokornie prosić o wizerunek Jamnika w ogniu, do którego serce mi zabiło od pierwszego wejrzenia (z przyczyn oczywistych)!



Zaprawdę proście, a będzie wam dane! Asia bez większych ceregieli przepchnęła mi Jamniorka łączami :))) (SZAŁ RADOŚCI!)
Jamniorek transportowan był dalej na nośniku elektronicznym, owiniętym ciepłym kocem, do punktu fotograficznego, gdzie go pani ślicznie na najlepszym papierze wydrukowała (JUPI!). Oprawiłam piesa w stosowne ramki, by zawisł na mej ścianie i cieszył oczy zaraz po ich otwarciu. Tak też się stało i Jamniś codziennie rano na mnie oczami przewraca (nie tylko on, ale jego przewracanie nieodmiennie raduje me serce). Parę kilo temu fiknęłabym nawet kozła ze szczęścia!

A oto

przed Państwem

(Ta Dam! Fanfary!!!)

Jamnik w ogniu

w doborowym towarzystwie Żółtego Psa w Kolorowym Swetrze Eli Wasiuczyńskiej

Aptejt: żeby nie było tak różowo i w samych superlatywach. Diabeł w buraczkach ma też pewne wady - a mianowicie, jak na moje potrzeby, posty pojawiają się ZBYT RZADKO!