Kim jest redaktor?

Pomaszerowałam ja sobie do apteki. Jak niemal co miesiąc.
Zaopatrzyć się w moje małe, białe tableteczki, co to ja je muszę codziennie na czczo, i które niestety nie są na moje zszargane nerwy.
Zakupiłam.
I jak co miesiąc miła pani mnie - wzorowemu klientowi - dołożyła gazetkę w gratisie. Modę na zdrowie. Cobym tak całkiem głupia zdrowotnie nie była.



Miłe to, nie powiem.
Zasiadłam ja sobie rano na stołeczku w kuchni, tak w okolicy pierwszego kociego śniadania 5.30, wprowadzałam kofeinę do systemu kawonośnego i przeglądałam.
Lecę tak w stylu bibliotekarskim - po tytułach i wyboldowanych pierwszych akapitach, a jak coś mnie zainteresuje - czytam. Normalka. Temu zwykle służy tytuł i nagłówki, no nie?

Ale - imaginują sobie Państwo - bladym świtem nic mnie nie przygotowało na taki szok i profanację narodowej świętości!
No normalnie kawusią się oplułam, a zwykle nie zachowuję się tak nieobyczajnie.

O, proszszsz:





i jeszcze zbliżenie, jakby kto miał wątpliwości:



Wnioski mi się nasuwają takie:
1. Autorka zapewne w młodym wieku lub odwrotnie - dotknięta demencją;
2. Zespół redakcyjny w całości i bez wyjątku na wczasach, na stanowisku pozostał tylko głuchy i ślepy portier.

Ja strasznie wrażliwa jestem na bezczeszczenie pamięci i repertuaru Kabaretu Starszych Panów, a Wiesław Michnikowski, gdyby to przeczytał, padłby trupem!

Puścić w prasie cóś takie, to jak napisać, że Rzymianie lepili swoje garnki z gliny rychtyk do pieczenia kartofli!

I tu dochodzimy do meritum - kim jest redaktor.
Bo zwykle w takich sytuacjach wszyscy psy wieszają na autorze - i nie bez racji. Ale zdarzyło mi się popełnić w życiu kilka artykułów, głównie naukowych, i wiem ile osób pracuje z tekstem, zanim to dziecię wielu ojców ujrzą oczy czytelnika. (Recenzentów pomijam. Moda na zdrowie nie jest czasopismem recenzowanym)

Oto najlepsza definicja redaktora, jaka kiedykolwiek została sformułowana:
"...
- Dobrze. Pierwsze: co to za praca? W sensie z czego właściwie żyjesz?
- Z pióra. A raczej z klawiszy. Jestem redaktorem - odpowiedziałam zgodnie z prawdą.
- A, poprawiasz przecinki?
   No żeż do kurwy nędzy! Chyba mi się myśli uzewnętrzniły na obliczu, bo Kobielak aż się wstrząsnął.
- Jezu! Nie patrz tak na mnie! Zupełnie jak ta stara wiedźma. Co ja takiego powiedziałem?
- Do twojej wiadomości: między redaktorem a korektorem jest pewna różnica - odparłam lodowatym tonem. - Korektor ma się znać na przecinkach i przez jakie ż pisze się żaba. Natomiast redaktor ma się znać na wszystkim.
- Hm? - zwątpił.
- Na wszystkim - podkreśliłam. - Albo przynajmniej musi wiedzieć, czego nie wie.
- Na przykład?
- Na przykład, że Giocondę Leonardo namalował na desce i jeśli autor mi pisze kryminał z wycinaniem oryginału Mony Lisy z ram nożem do tapet, to ja mam obowiązek go sprowadzić  na drogę cnoty.
..."
(Ewa Białołęcka "wiedźma.com.pl" - nota bene polecam, zacna lektura)

No to jak dla mnie zespół redaktorski Mody na zdrowie jest do wymiany, bo nawet konserwator powierzchni płaskich pani Jadzia zapewne dobrze pamięta, jak kuplecik Michnikowskiego szedł:

" gdy pojedynczo się z tematem nie upora
ni dyplomata, ni mędrzec, ni wódz,
to ty drugiego sobie dobierz redaktora
i wespół w zespół,
by tekstu moc móc wzmóc!"

... czy jakoś tak... ;)