Bolesławiec '21, Łakocie i Borsuk

Oczywiście, że byłam. 

A ci, co być mieli i nie byli, niech żałują! (foch!)

    Bolesławiec był i nas zmył.

    Dosłownie. Miałyśmy za sobą ledwo jedną pierzeję rynku, gdy lunęło jak z cebra i poniekąd spełniły się moje nadzieje, że ludzi mało i przy stoiskach tłoku nie będzie. W pewnym momencie uznałyśmy z moją Siostrą, że przedział wiekowy, przewidziany dla miss mokrego podkoszulka, minęłyśmy już dzikim pędem, więc mokrymi kubrakami przejmować się nie będziemy. Niech przejmują się ci, co na to patrzą - bo odzobaczyć się nie da he, he ;) Ruszyłyśmy zatem w strugach deszczu dokończyć oględziny i zakupy, a suszyłyśmy się w samochodzie w drodze powrotnej. 

    To suszenie wyszło nam wyśmienicie. Wyschłyśmy niemal na pieprz, gdyż jadąc polską dwupasmową miedzą, szumnie zwaną autostradą, odcinek 100 km pokonałyśmy w raptem 4 (słownie: CZTERY) godziny, zaliczając dwa objazdy i wszystkie korki, zatory i spowolnienia. Zarówno samochód, jak i ja - kierująca pojazdem - przeżyliśmy to doświadczenie z trudem. Kurwuniu, 100 km jazdy na drugim biegu!

Trochę zdjęć jest, to daję jak leci:

(jeśli zdjęcia są obrócone, to dalibóg nie wiem dlaczego, ale przepraszam; no nie mogę się z tym nowym blogobydlęciem dogadać w kwestii zdjęć!)

Tak się spacerowało między straganami. Prawda, że bez tłoku?

Na zdjęciu stragan naszej znajomej Pangzi :)

I tu się kończy fotorelacja z bolesławieckiego rynku, bo aura tak jakby nie sprzyjała ;) Natomiast poniżej prezentuję łupy!

Tak, tak, to miska na kocie chrupki :)

Kubek "leniwa Klucha" został stworzony ku czci kota, który już jest w krainie wiecznych łowów na myszy, sikorki i inne jaszczurki. Koty artystów są inspiracją, natchnieniem, a potem zostają uwiecznione na wieki w dziełach sztuki.

A to mydelniczka z kotem, stworzona przez osoby niepełnosprawne z Sosnowca. Ma za małe dziurki, żeby być mydelniczką, ale jakieś zastosowanie dla kota znajdę.

Pangzi oprócz kotów wystawiła również jamniczki. Prototypowe trzy jamniorki. Tym razem by upamiętnić Kreskę... 

Są też i piękne, nowe wzory kubeczków. Jako klient wierny i hurtowy zawsze opuszczam stoisko z gratisem. Tym razem myszka z krokusami na malutką poranną kawusię :)))))))))))))

A ci, co być mieli, a nie byli (foch!), niech się dobrze przyjrzą i gorzko żałują, o!

A teraz, że tak to ujmę, do adrema. Czyli do Łakoci.

    Łakocie są weterynaryjnie ogarnięte. Nieprzyzwoicie zdrowe. Potrafią w kuwetę i w ogóle nic, tylko brać i kochać! Gdyby nie jeden tyci problemik. MAMUSIA, sucz jedna!

Mamusia ma dzieciątek już szczerze po kokardy i jest przyłapywana na tym, że przed dzieciątkami spyla w odruchu samoobrony, bo to już ten czas. Jednak instynkt macierzyński nie pozwala jej dzieci przede mną nie bronić. Ilekroć się pojawię, trzyma je upchnięte za kanapą, więc o jakichkolwiek zdjęciach i oswajaniu mowy nie ma. Trochę było w motylka i wędeczkę, ale pod czujnym okiem mamusi to nie to. Na szczęście jutro kocia matka jedzie na zabieg i prosto od weta trafia do Rudej. Mamunia pozbawiona potomstwa, a co za tym idzie odpowiedzialności za puchate bąbelki, będzie fajną, miziastą kicią, bo zadatki ma. Ruda z rodziną uszanowała wybór kocicy, która przylazła do nich na podwórko i obdarzyła potomstwem i w podzięce za okazane zaufanie biorą mamusię furiatkę do siebie. To i zdjęcia będą lepsze, i ogłoszenia będę mogła porobić, i oswajanie pójdzie błyskiem.

Bo na razie to zdjęcia tylko takie:

    Tiaaaaa, trudno nie zauważyć mamusi na każdym zdjątku. Nawet w wędeczkę tylko przy boku mamusi.

Piernik jest najodważniejszy, najmądrzejszy i najbardziej rezolutny; Sernik to największa ciapa, będzie długowłosy; Racuch z Kruszonką to dwa charakterki. Można się zakochiwać i brać też można! :)

No i została jeszcze kwestia Borsuka, która to kwestia pojawiła się wczoraj wieczorem. Wraz z Borsukiem.

Otóż.

    Otóż, siedziałam sobie w domu w porze około południowej, cichutko, nie wadząc nikomu i przez okno usłyszałam, jak coś w ogrodzie cicho a żałośnie miauczy. Udałam się na poszukiwania, ale źródła miauczenia nie odkryłam. Uznałam, że mam zwidy lub, że miauczenie dochodziło z otwartego okna kociego pokoju i wydawane było przez Łakocie. 

    Wieczorem, raczej późnym, po całym zwierzęcym obrządku (spacer z psami, karmienie kotów zewnętrznych, podanie leków Tuśkowi, podanie leków i obrządek Kapsla, który się kuruje zamknięty w pokoju gościnnym, obrządek, karmienie i przygotowanie na noc Łakoci) włączyłam sobie film i znowu zasiadłam, żeby cichutko, nie wadząc nikomu.... (bo ja podobno na urlopie jestem...). Z miłego stuporu wyrwał mnie dzwonek do bramy. A dzwonek mamy taki, który trudno zignorować, który nie daje się zignorować nawet, jak człek śpi snem sprawiedliwego po szesnastu godzinach pracy fizycznej, nie daje się nie słyszeć nawet jak człek jest martwy! Postawiona tym dzwonkiem do pionu, wypełzłam zobaczyć kogo to dia... dobre bogi niosą. 

    U furtki stało troje miejscowych dziatek, z pytaniem, czy to mój kotek tutaj biega po skrzyżowaniu. No nie mój kotek biegał, ale już wkrótce kotek był mój, żesz mać!

Kotek był mały, spłakany, przerażony, głodny i spragniony oraz... oswojony. Dał się piorunem zwabić do kontenerka na zapach jedzenia i zabrać do domu.

Małe, bardzo wrażliwe i zrozpaczone kocie dziecko. Nakarmione i napojone (miska wody wsiąkła w kocię jak w gąbkę) nie chciało siedzieć samo w klatce, ale na kolanach, na rękach, a potem na moim karku zasnęło jak złoto i przełożone do klatki - tym razem w łazience - spało spokojnie do rana. Dzisiaj rano, gdy przez okno bardziej usłyszałam niż zobaczyłam piękne okoliczności przyrody, gdy żabobicie prawie wytłukło mi okna, a wyobraźnia podsunęła obrazy kocięcia spędzającego noc na tym deszczu, posłałam bardzo ciepłe życzenia w kierunku indywiduum, które wywaliło wczoraj Borsuka u mnie pod domem. Ciepłe i serdeczne życzenia, ażeby go................. i jeszcze, żeby .........................! (w miejsce kropek wstaw brakujące wyrazy)

No. I tak oto mamy Borsuka. Piękne umaszczenie whiskas na oliwkowo śmietankowym tle z białymi dodatkami. Daje buziaczki i baranki. Jeszcze nie umie w kuwetę, ale nikt się przez jedną noc na nocnik nie nauczył, więc damy dziecku czas.*

Borsuk jest do wzięcia niemal od zaraz!

* Apdejcik: Borsuk już ze wszystkim trafia do kuwety. To złote dziecko! Dać mu myszę z kocimiętką i dzieciaka nie ma. Je, bawi się, korzysta z kuwety i śpi. Cudo kocie! Tylko brać :)

Borsuk się pięknie bawi wędeczką, ale sam też się potrafi zająć. Byle piłeczka, myszka kocimiętkowa, kawałek szmatki i smark fika łapinami aż miło popatrzeć!

A potem dziecko padło. Pralka obok wirowała, odkurzacz huczał, a kocie spało jak anioł :)

Jeśli odczytaliście mój post jako rozpaczliwe wołanie o pomoc, to świetnie Wam poszło!

POMOCY! Znalezienie domów dla tych kociąt jest w ścisłym związku z zachowaniem przeze mnie resztek zdrowia psychicznego!