EjTy szuka domu

 Miałam popełnić kolejny post kulinarny, albo podzielić się z Wami moimi nowymi zdobyczami i odkryciami, ale to musi poczekać.

Musi poczekać, bo w zwierzęcym świecie sprawy nabrały tempa. Nie zdążyłam Wam tutaj napisać o czteroletnim Dyziu

ani o Kirze,

bo oba zwierzaki znalazły domy nieomal na pniu!

Dyzio miał do mnie przyjechać na tymczas, ale okazało się, że dzięki naszej pani Wet, poszedł od razu z dotychczasowego domu do nowego, takiego już na stałe. Dowiedziałam się jednak, że znajdując dom u pani Edyty, wykolegował prawdziwego działkowego bezdomniaka i zrobiło mi się przykro. A jak zrobiło mi się przykro, to i poczułam się w obowiązku, żeby pomóc młodzieńcowi i tak do mnie trafił EjTy!

EjTy jest oczywiście imieniem roboczym, bo ostatnio nieco wena mi siadła. Siadło mi również wszystko inne, a rozum w szczególności, przemielony w żarnach końca semestru :)

EjTy jest kilkumiesięcznym kocurkiem, wykastrowanym i nieprzyzwoicie zdrowym choć z niedowagą i wzrostu mizerngo. Natomiast jest niesamowicie sympatyczny, kontaktowy, miziasty, a przy tym nienachalny. A poza tym EjTy szaloną miłością pała do psów, co dla wolno żyjącego kota wcześniej czy później skończyłoby się tragicznie.

Ponieważ EjTy jest ogłaszany w internetach i pojawia się na FB na Fonsikowy bazarek dla łapek w potrzebie (gdzie właśnie do niedzieli trwa letnia edycja i gdzie można wylicytować prawo zostania madkom chrzetnom EjTego) oraz na Rozmowy z kotem, tutaj na blogu też będą codziennie lub co drugi dzień publikowane jego przemyślenia. Pamiętacie może jak codziennie pisałam wieczorynki o Zębuszce? W każdym razie postanowiłam wrócić do konwencji i codziennie raczyć Was drodzy PT Blogoczytacze nowymi wpisami. Po prostu ten post będzie się codziennie ciut wydłużał ;)

No to zaczynamy!

Cześć wszystkim!

Przyszedłem  się przywitać i rozejrzeć za nowym domem. Tymczasowo mieszkam u cioci, ale tutaj konkurencja do misek i głaskania spora, więc własny personel mi się marzy. Należy mi się, bo jestem uroczy. I grzeczny jestem. I mruczę oraz się lubię miziać, ale nachałem nie jestem. Mam prawie rok i na razie ciocia woła do mnie „ej! ty!”  więc  jestem EjTym. Ale już od jutra możecie licytować przywilej nadania mi imienia na Fonsikowym Bazarku. Tylko proszę się przyłożyć, bo taki galantny chłopak jak ja powinien imię mieć eleganckie, no. Będę tu do Was wpadał i meldował co u mnie słychać, a nowy personel może się zgłaszać do cioci na nr 600906040.

 

Dziabnęła mnie!  Dziabnęła!

Niby taka kochana, niby: EjTyś jaki z ciebie piękny kituś!, no daj rączkę EjTyś… no i mnię dziabnęła!

Najpierw ciocia spakowała mnie do tego pudła z kratami, potem razem z Pyzą spakowała nas do samochodu, naobiecywała przysmaków i że jedziemy do NASZEJ pani Wet. NASZEJ! Widział to kto? Na pewno nie mojej! Krwiożercza kobieta moją być nie może. Gdyby Pyza była pierwsza, to bym się połapał, o co chodzi. Ale wzięły mnie pierwszego, dziecię niewinne, niczego nieświadome, i krwi upuściły. Z Pyzą tak łatwo im nie poszło! Próbowała wziąć odwet za naszą krzywdę, ale jej sitko na paszczę założyły i też skrwawiły. Z nerwów to mi się dwójeczkę zachciało i poszło w kontenerek, więc pani Wet tuliła mnie na rękach (że ona niby taka dobra i kochana!), gdy ciocia sprzątała pudło.

Pani Wet powiedziała, że jestem drobniutki i chudziutki i zupełnie nie wyglądam na swój wiek, ale jak się odjem, to wyrosnę na ładnego kocurro, więc jak  wróciliśmy do domu to zaraz zacząłem się odjadać – takie zalecenie lekarskie. A potem ciocia coś czytała w telefonie i mówiła, że przyszły wyniki badań, i że jestem nieprzyzwoicie zdrowy. No chyba! A czego się spodziewała?

 

Jeżu kolczasty! Czy ta baba jest normalna?

Po przyjeździe, jak tylko rozlokowałem się w apartamencie, zjadłem lanczyk i normalnym jest, że trzeba było pójść na stronę. Kuweta duża, wygodna, z pięknym widokiem przez otwarte drzwi balkonowe, żwireczek mięciutki, no aż przyjemnie. Wysiusiałem się w spokoju, a ta jak nie zacznie się rozpływać w zachwytach! Jaki ja niby mądry jestem i dobry kotek! No mądry jestem, to oczywiste, ale co ma z tym wspólnego siusianie do kuwety…? Po kolejnych solidnych posiłkach naturalnie zaczęło mnie cisnąć na dwójkę. Poszedłem oczywiście do kuwety, odbyłem rytuał rycia wgłąb ziemi przed i po i zapomniałem o sprawie. Ciotka wpadła i rzuciła się z szuflą do kuwety, a ryła w niej, jakby diamentów szukała. I chyba znalazła, bo aż ćwierkała ze szczęścia. Jak skorzystałem z kuwety po wyjeździe do pani Wet, gdzie mnie napchały paskudną tabletką, szczęście ciotki osiągnęło apogeum. Wtf? A pamiętacie zapewne, że dostałem zalecenie lekarskie bym się odjadł, czego nieuniknioną konsekwencją jest częstsze korzystanie z kuwety. Myślałem, że teraz ciocia oszaleje ze szczęścia, a ta maupa mi marudzi: EjTyś, zlituj się! Ale ty masz przerób!

No nie, za kobietą nie trafisz. Ale mam podejrzenia, że wiecie, u niej tam pod sufitem nie całkiem w porzo jest, więc jakby kto normalny chciał mi podarować lokum z kuwetą, gdzie mógłbym korzystać nie wzbudzając skrajnych emocji, to dzwońcie do cioci 600906040.