22. Bolesławieckie Święto Ceramiki

Bylim i widzielim. A co!
A wszystko dzięki Kwiatowej 22, na której blogu impreza została zaanonsowana. Bo Kwiatowa 22, to w ogóle niezły KaOwiec i różne takie ciekawe rzeczy opisuje i imprezy podrzuci. Także no, dzięki Kwiatowa! :)



Bo ja 1. bardzo nieruchawa jestem i zwykle o takich cud-miód fajnych imprach dowiaduję się post factum lub po prostu trudności obiektywne (w tym własna opieszałość) nie pozwalają mi uczestniczyć;
2. w tym roku, po raz pierwszy od nie pamiętam kiedy, zbuntowałam się przeciwko okolicznościom życiowym i powinnościom różnym względem różnych osób i spędzam urlop tak jak JA CHCĘ!
Czyli w domu. Własnym tempem. Poświęcając czas czynnościom, na które mam ochotę. I mam nadzieję, że będę mogła się pochwalić owocami moich działań :) A przy okazji nadrabiam kulturalnie, żeby nie zdziczeć.

Ale wracając do Bolesławca...

Byliśmy wczoraj i niewykluczone, że pogna mnie tam jeszcze jutro (bo do jutra włącznie ta cała zabawa trwa).
Co za CUDA, CUDEŃKA psze Państwa kochanego! Przeszło to moje najśmielsze oczekiwania.
W Bolesławcu byłam po raz pierwszy, ale już wiem, że nie ostatni.
Zachwyciła mnie mnogość wystawianego rękodzieła, a przy tym fantastyczna, radosna i kameralna atmosfera niewielkiego miasteczka. Naprawdę dobrze się tam czuliśmy i wspaniale się bawiliśmy.
Zaczęliśmy od obejrzenia ekspozycji i sklepu na podwórcu przed Zakładami Ceramiki Bolesławiec. Tam też porzuciliśmy samochód, bo jak się okazało (w porównaniu z odległościami wrocławskimi) do Rynku było rzut beretem.
Potem poszliśmy oczy paść na giełdę staroci, gdzie było wszystko. Szkło, porcelana, repliki i nierepliki broni obok noży do chleba i chińskich monet, klucze do zamków w dawno nieistniejących drzwiach obok sukni ślubnych :)



















Odpracowawszy starocie, gdzie mocno trzymałam się w ryzach, żeby czegoś nie kupić (bo naprawdę NIE MAMY już miejsca, a sama mogłabym otworzyć z pięć takich stoisk), pokłusowaliśmy do straganów z ceramiką.

O-ja-cie!
Przeżycia mieliśmy orgastyczne!
Oczywiście leząc w zachwycie jak te błędne owce, co i rusz gubiliśmy się w ciżbie. Narodu było sporo. Jak przyjechaliśmy w okolicach 14.00 wydawało mi się, że są tłumy, ale dopiero w okolicach 17.00 (parada była) przekonałam się co to tłum.
Z Mężczyzną było prosto. Jak się zgubił - oczywiście, że on się gubił nie ja - to tylko rozglądałam się, gdzie na wysokości 196 cm połyskuje łysa glaca. Kiedy Mężczyzna zgubił mnie, ze swej wysokości rozglądał się gdzie w tym ścisku o wzroście średniej europejskiej jest dziura. Dziura oczywiście mogła oznaczać zagubione dziecko poszukujące rodziców, ale wtedy ku tej wolnej przestrzeni zwracali się zatroskani dorośli. Jeśli zaś dziura była sporej średnicy i poruszała się energicznym choć chaotycznym slalomem między straganami - byłam to ja!

No to bomba w górę!
Zdjęcia nie są super, bo trudno robić zdjęcia i jednocześnie obracać w łapach wszystkie potencjalnie tłukliwe ciajcia, czasem przy tym jeszcze negocjując cenę ;)





Oprócz ceramiki można się zaopatrzyć w obrusy, podkładki, fartuszki i inne szmatki z motywami bolesławieckimi. Nabyłam jedną poduszkę sowę w prezencie dla pewnego kolekcjonera sów :)







Były halloweenowe klimaty, które budziły spore zainteresowanie







Był spory zwierzyniec. Ceramiczny i nie tylko.
Dwie żaby skaczą już po naszej lodówce :)















Obok ceramiki dużo uszytków. Torby, wdzianka, ale mi najbardziej przypadły do gustu łowickie słonie, żyrafy i dinozaury :)



Nawet fauna morska miała swoich przedstawicieli:







I coś, co sprawiło, że zaczęłam się rozglądać za Haną:



Było malowanie bombek



i duże stoisko z piękną, moją ukochaną, cudowną wikliną!
Nabyłam. A co miałam nie nabyć! Oczywiście, że nabyłam. Biały koszyczek na drobiazgi do łazienki. Nie malowany tylko z wikliny okorowanej.



Nabyłam również glinki zapachowe, bo uwielbiam różne tego rodzaju zapachy pchać do szaf. A tu jeszcze były w formie zapachów do samochodu. Wielokrotnego użycia, bo się toto nasącza olejkiem i jest jak nowe :)





Absolutnym hitem było dla mnie stoisko Jargiło Glass Studio wraz z pokazem formowania szkła w takim małym fajniastym piecu. (Byłam tak zagapiona, że oczywiście nie robiłam zdjęć w trakcie ale na ich stronie jest filmik)













Drugie stoisko też przyciągające uwagę to Ceramika Irmina
Nie ze względu na figurki czy ceramiczne kwiatki (tych było zatrzęsienie na straganach, a są rzeczywiście piękne) ale ze względu na ręcznie malowane filiżanki.





Nie udało nam się zobaczyć wszystkiego, choć łaziliśmy ponad cztery godziny.
(Prosiłam mojego Chłopa, któremu ostatnio powypadkowa noga coraz bardziej dokucza, weź sobie kulę. Jak będzie cię bolało, lżej ci się będzie chodzić. To nie! Gieroja mi tu będzie zgrywał. Ale już w drodze powrotnej tak jakby skruszał i na planowaną wyprawę do Książa kulę sobie weźmie)
Nie dotarliśmy na warsztaty zdobienia ceramiki stempelkami, ale widzieliśmy warsztaty garncarskie przygotowane dla dzieci. Dla dzieciaków w ogóle było sporo atrakcji łącznie z "plażą".

Zmęczeni nieco atrakcjami i natłokiem bodźców zwiedziliśmy sobie jeszcze Bazylikę Maryjną w Bolesławcu czyli Kościów Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja, którego początki architektoniczne sięgają XI wieku. Kto ciekaw, może sobie o Bazylice poczytać >>>TU<<<
Kościół piękny, zbudowany z kamienia, z barokowym ołtarzem głównym, amboną i ołtarzami bocznymi. Akurat trafiliśmy na Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Wewnątrz kościoła cisza, spokój i modlitwa, na zewnątrz głośna parada i jarmark, a i tu i tu radosna atmosfera.




Zdjęcie jeno poglądowe, bo w czasie modlitwy nie chciałam ludziom cykać zdjęć przed nosem.



Na koniec jeszcze zapuściliśmy się w odpustowe stragany z kolorową chińszczyzną, by doczłapać pod scenę koncertową gdzie były stragany z paszą treściwą. (Na koncert Golców nie czekaliśmy, choć lubimy, bo miał być o 22.00! A o tej godzinie to my się już w betach lubimy wylegiwać :)
Zeżarlim jadło jarmarczne. Chłopisko kiełbachę tłustą i niezdrową, ja tuczącą pajdę chleba ze smalcem i ogórasem, popilim colą i zakąsilim goferem z bitą śmietaną - a co! raz się żyje!
Zakupilim dla nieobecnego Tofika wiadro waty cukrowej (przysmak z dzieciństwa i nadal stare konisko ze dwa razy w roku żre tę watę, oblepiając się nią po uszy) i syci wrażeń, widoków i śmieciowego żarcia ruszylim w drogę powrotną.

Ja już chcę replay!

No i oczywiście spełniłam swoje marzenie o bolesławieckiej biżuterii :)
Ludzie kochane, co to za ciężka robota sobie korale wybrać w tej mnogości piękna!



P.S.
Jeszcze raz dzięki Kwiatowa 22 :)