Źwierzontka na nowych włościach - Koty część I

Taaaa.... Pannom kotom należy się dużo więcej miejsca niż prostolinijnym i nieskomplikowanym psicom.

To był sądny dzień i jak sobie przypomnę to mi się słabo robi.
Taka kropka nad i naszej przeprowadzki.
Po miesiącu pakowania, przenoszenia, ganiania, załatwiania i ogarniania pracy na końcówce semestru padałam na pysk. Mężczyzna jakoś tak lepiej trzymał pion ale tylko z wierzchu.
Potem dopiero natrafiłam w czeluściach internetów na koszulkę z napisem "Armagedon był wczoraj, dzisiaj mamy prawdziwy problem!". Jakże na miejscu byłaby ta koszulka tegoż dnia.

Zaczęło się już od rana.
Tylko udało mi się zapakować towarzystwo w pięć kontenerków - trzy własne, dwa pożyczone - a koci chór ryknął z głębi płuc. Kto nie wie, co znaczy kocia muzyka, powinien odbyć taką podróż.
Już zaniesienie tego miauczącego bagażu z mieszkania do samochodu nie obyło się bez wzbudzania sensacji na osiedlowym parkingu. Potem napięcie stopniowo rosło.
Miałam do przejechania calutkie 16 km. Gorąco, okna otwarte a tu takie wrzaski i lamenty. Modliłam się tylko, żeby mnie jakiś patrol nie zgarnął, zwłaszcza gdy do kociego jazgotu dołączyły skomlenia podenerwowanych psów.
Na każdziuteńkich światłach byłam lustrowana przez kierowców stojących obok.
Była to jedna z najdłuższych podróży w moim życiu! Uf!



Zajechałyśmy.
Wypakowałam towarzystwo.
W sensie psice puściłam luzem, a kontenerki z kotami postawiłam na trawie.
Po pierwsze dlatego, że chłodniej i w cieniu, po drugie, żeby choć przez kratki drzwiczek zobaczyły trawę/wolność/naturę!
Cisza zapadła jak makiem posiał. Przerażone kotostwo zamilkło.
I nagle nad tę świdrującą w uszach, pełną oczekiwania ciszę wzbił się w niebo dziki ryk.
Źródłem ryku była Jojo.
Cała podróż na pięć kotów była niczym wobec lamentu Jojasa, która wzywała Opiekuna wszystkich małych źwierzontek, wszystkich futrzastych świętych i futrzaste zastępy anielskie na ratunek.
Już Joja wie, co to trawa!
Trawa = EKSMISJA!
Na ziąb, na bruk (w sensie, że na trawę), na chłód, śnieg i głód. A na to zgody nie ma!
Po chwili przerażonego namysłu do jojowego zawodzenia przyłączyła się reszta towarzystwa.
No żesz!

W takich właśnie okolicznościach przyrody, w tempie ekspresowym zaczęłam wypakowywanie i przenoszenie kociego wyposażenia do kociego pokoju na poddaszu. Czyli koszyków, drapaków, zabaweczek, legowisk, miseczek, worów z żarciem, puszek z żarciem, kuwet, żwirku i co tam jeszcze było - a było dużo.
A na koniec wtargałam kotecki.
Potem rzuciłam się na dolną kondygnację, bo Panowie Przeprowadzkowi zajeżdżali z dobytkiem, który trzeba było rozlokować.
Na samo wspomnienie oblewają mnie poty.
Ale było, minęło i nigdy więcej! Noł wej!
Mężczyźnie zapowiedziałam jeszcze w okolicy kwietnia - czyli przy podpisywaniu umowy przedwstępnej kupna domu - że jeśli w jego życiu jest jakaś Kasia/Zosia/Basia/Marysia albo wszystkie naraz, to ma się z tym ujawnić NOW! Bo jak nam bank pobłogosławił związek kredytem na 25 lat, to nie ma to tamto, że ja jestem stara raszpla, lampucera, wydra i flądra (choć zapewne to prawda), tylko zęby razem i żyli długo i szczęśliwie póki kredyt nie spłacony. Ot co!
A potem to już będę dement, to mnie można do jakiej dziadowni przeflancować lub od razu na cmentarz, bo innych przeprowadzek w życiu to ja sobie nie życzę.

Kotecki dostały swój pokój. Calutki tylko dla siebie. Wzorem kociego pokoju Gosianki.
Po wniesieniu kontenerów do pokoju towarzystwo stuliło wąsy i oczekiwało najgorszego.
Bo czegóż innego miało oczekiwać?
Pierwsza z kontenera wyprysnęła Bura, ale nie na długo, potem Mamba. Reszta odmówiła i już. Najdłużej, bo całe trzy dni, w kontenerze pozostała Jupi. A potem przenosiła się tylko z jednego do drugiego kontenerka.
Drugiego dnia wchodząc rano do kociego pokoju zastałam weń sowę:

Sowa od zadniej strony

i kompaktową Jojkę:

 Mamba z Burą były najodważniejsze w eksploracji nowych przestrzeni

Sowa od frontu

Z dnia na dzień sów przybywało :)

 Posklejane w jeden większy system kartony po bananach okazały się najciekawszą zabawką:

Długo się kotostwo nie nasiedziało w kocim pokoju, bo się nudziło i co niektórzy (Mamba najpierwsza) próbowali się wyprawiać w świat i eksplorować. Na początek puszczane były tylko na górze (dół można zamknąć) ale potem był problem z zagonieniem z powrotem do kocińca. Potem został pannom udostępniony dół domostwa, które szybko zaanektowały w całości.

Tylko Jojo zdecydowanie odmawiała.

Jojo wie czym to pachnie.

Schody w dół, potem jeszcze kilka stopni i bruk! A bruk = EKSMISJA. O nie, nie! Na to absolutnie zgody nie było. I nawet kiedy wszystkie drzwi zostały pootwierane na oścież Jojo uporczywie tkwiła w kocim pokoju.

Okazało się, że półki z książkami wiszą zdecydowanie za bardzo w zasięgu kotów...

A przez szybę słonko grzeje :)

Cośmy się tej zołzy naszukali po całym domu i okolicach, gdy była burza z piorunami!

 Trudno było jednak utrzymać koty w domu, gdy cały czas trzeba było kursować między wnętrzem a zewnętrzem.
Zrobiliśmy więc tak, jak poradził nam NNNŚ Wet - przeżegnaliśmy się i otworzyliśmy drzwi na oścież.

Się działo proszę Państwa szanownego!
Pierwsze dwa dni na noc koty zaganialiśmy do domu. Potem zaniechaliśmy tego bezcelowego zajęcia i pokazaliśmy im kocie wejście przez piwnicę.
I to był ostatni dzień kiedy musiałam sprzątać kuwetę :)

Okazało się, że kompletnie nie znam swoich kotów i przestrzeliłam o 180 stopni w przewidywanych zachowaniach kocic.
Otóż zakładałam, że Mambiszon jako najbardziej proludzki kot będzie się trzymała domu.
Mamba jest największą znaną mi kocią powsinogą! Kiedyś zadumawszy się w ogrodzie nad roślinnością u mych stóp słyszałam przez tujowy żywopłot pełną emocji rozmowę moich trzech sąsiadek, jakoby we wsi pojawił się czarny kot, co się ludziom do domu pcha!

Natomiast najdziksza i niedotykalska Jupi, o której myślałam, że ucieknie od nas by żyć na własną łapę, gdy tylko zwrócimy jej wolność, postanowiła (tak, tak! stwierdziła, że ma WYBÓR i sama POSTANOWIŁA) zostać najbardziej miziastym i domowym kotem!
Ale bez przesady i spoufalania - bez brania na ręce.

Mamba na wiśni:

 Mamba na buku:

Mamba gospodyni:

Niektórzy mimo wszystko wolą domowe pielesze

Wszystko trzeba dokładnie zbadać

Aż pewnego dnia okazało się, że nie ma Jojo w kocim pokoju... nie było jej też w całym domu.

Powtórzyła się sytuacja z balkonem, na który też z mieszkania wychodzić nie chciała, do momentu aż się upewniła, że reszta towarzystwa wychodzi i WRACA kiedy chce.

Tak śpią calutki dzień niegrzeczne koty, co to nie chcą wrócić do domu na noc, choć burza i wichura powala drzewa:

Mamba jest absolutną królową świata!

 Tu jest kot:

Bura pomagała przy rozpakowywaniu :)

Plażing - specjalność Jupi

Akcja eksploracja - tu jest kot:

Kamuflaż:

 Najważniejsze, żeby głowa była w cieniu :)

Kot w majeranku:

Burasek:

Bardzo głodny, bardzo zmokły kot:

Rozważaliśmy osiatkowanie okien i balkonu na piętrze... ale zaniechaliśmy.

Tutaj akuratnie Mamba w akcji, ale wszystkie moje koty (poza Jojo) to autentyczne dachowce.

Będzie wycieczka?