Ono czyli przypadki Jojo

Tak, kotka ma na imię Jojo. Od jołczenia.


Żeby wszystko uporządkować, pozwolicie, że przekleję tu komentarze sprawozdawcze z poprzedniego posta, a potem będą aktualności.



15 stycznia 2016 20:21
Hello! Dla wszystkich, którzy czekali na dobre wieści: Dzisiaj złapał się nasz króliczek :) Wstępne oględziny przez siatkę klatki-łapki wykazały, że i ogon i łapka są ładnie wygojone. Stare rany lub wady wrodzone. Wet to oceni. Kocio nie jest agresywny, tylko płaczliwy. Powinniśmy dać radę z oswojeniem :)

15 stycznia 2016 23:59
No to Kochani, na życzenie Hany piskam, co następuje: Kota nie było cały tydzień i już martwiłyśmy się, że coś mu się stało i nie przyjdzie. Dzisiaj o 5.00 dostałam od Pani Uli tradycyjnego esemesa, że w klatce nic nie ma. Ale przed 7.00 z okna kuchni widziałam, że coś szybko pokicało w światłach samochodu, który skręcał w uliczkę przy terenie łapania kota. Narobiłam rabanu i zagęściliśmy kocie patrole. Miałam tradycyjnie iść o 21.30 i 24.00 ale Mężczyzna wracał z Biedronki ok 19.00 i zajechał pod płot Energetyki, a zaraz potem miałam telefon, żeby przybiec, bo coś tam jest. Na naszą kicię nie liczyłam, tylko myślałam, że znowu tygrys albo taki czarny, który jest kotem wychodzącym z bloku obok.
A to NASZ był! Jupi!
Najpierw to syczało, a potem tylko płakało. Przytargaliśmy do domu, daliśmy w michy - zjadło. Psy zainteresowane umiarkowanie, koty wkurzone.
Pojechaliśmy jeszcze o tej nieludzkiej porze do Gosianki po klatkę i właśnie kot się przeprowadził z łapki do klatki bytowej. Popłakał, popłakał, pokuśtykał po klateczce wte i wewte i zaszył się w kontenerku, wyścielonym mięciutkim ręcznikiem.
Teraz wszyscy idziemy SPAĆ! Hura!
A jutro się zobaczy, jak nam pójdzie współpraca.

16 stycznia 2016 18:35
No to melduję.
Gosiu, trudno to nazwać radzeniem sobie. My obserwujemy i zapewniamy kotu spokój, Ono (bo płcia nadal nieustalona ;) sobie radzi.
W nocy sobie trochę pochlipało, ale to nic w stosunku do tego, co urządziła nam Bura pierwszej nocy. Nie przejawia agresji, nie syczy, nie próbuje walczyć czy uciekać, miotać się po klatce. To jest taki płaksuś jak Mamba.
Jeść nic nie chciało w nocy, ani rano. Tylko zjadło zaraz po przyniesieniu jeszcze w żywołówce, więc się trochę martwiłam. No wiecie, korzenie mam podolskie i wiem, co to gościnność, a zwierzak i/lub dziecko, które nie je, czas marnuje lub jest chore (takimi zasadami kierowała się moja Babcia, że wszystko musi być SYTE).
Przekupiłam kota siekaną piersią kurzą. Podstawioną pod nos na brzegu kontenerka. Zjadło i doszło do wniosku, że to nie takie złe miejsce ten dom, gdzie frykasy się pod nos kotu pcha. Wylazło z kontenerka. Pokicało do prowizorycznej kuwetki, ale bez efektu i dalej siedzi w kontenerku na ciepłym, puchatym ręczniku. Trochę się Onemu oczka kleją, bo cały czas miało włączoną funkcję czuwania. Mam nadzieję, że się w końcu odpręży i odpocznie. Klatka jest z trzech stron i od góry przykryta kocem, żeby Ono czuło się bezpiecznie.
Psy czasem idą sobie popatrzeć, albo kładą się obok klatki. Są spokojne i rozluźnione i kot to czuje. Jest nieźle. Na początku Krecha próbowała pilnować klatki, jak pilnuje szuflad pod łóżkiem, ale ma przetłumaczone, że tak nie należy.
Mamba też już spokojnie reaguje na klatkę i jej zawartość, ale nie żeby tak chciała od razu do intymnego pożycia...
Gorzej z Burą. Bura jest WŚCIEKŁA! Chodzi po domu, jak chmura gradowa. Syczy i warczy. Do klatki się raczej nie zbliża, tylko warczy stojąc w progu pokoju lub, jeśli wszyscy jesteśmy w pokoju, warczy wściekle, obserwując klatkę z kanapy. W proteście zlała się na moją kołdrę, a potem się demonstracyjnie przeniosła do pokoju Tofika. Niemniej siekany kurczak czyni cuda:)
Myślę, że z czasem wszystko się ułoży.
Teraz koty śpią razem z Krechą na moim łóżku. Pyza z Mężczyzną przechodzą jakąś misję i ratują świat na kompie Tofika w toficzym pokoju. Ono jest więc samo u siebie. Światło ma zgaszone. Słyszy odgłosy domu, czuje zapachy, ale nie niepokojone może się trochę odstresuje i pośpi.
Nic nie ma na razie niepokojącego. Nie drapie się - to chyba nie ma pcheł, nie widać żadnych ran, czy skaleczeń, nie wygląda, jakby coś Ono bolało, nos i oczka czyste. To jest zwierzę kalekie i obecnie zestresowane, ale nie wygląda na cierpiące.
Będziemy oswajać, ale na zasadach Onego. Musi się samo do nas trochę przekonać, przyzwyczaić, więc się nie pchamy z łapami i nie niepokoimy zbytnim zainteresowaniem. Dzisiaj, jak wstawiałam miseczkę pod nosek, to ostrożnie obwąchało moją dłoń z odległości 2cm.
Damy radę, no nie?

16 stycznia 2016 23:48
Dzięki Kochani, za tak miłe słowa i wsparcie dobrymi myślami!
Znowu się zapowiada, że będę baaaaardzo niewyspanym Psem w swetrze. Ono chlipie na środku klatki, bo zabrałam jej kontenerek do czyszczenia - załatwiła się pod siebie w kontenerku - i wstawiłam ze świeżym ręcznikiem w środku. No rozpacz po prostu. A ciekawska Mamba krąży dookoła klatki i warczy i syczy, na co oczywiście Ono albo siedzi w stuporze, albo wyje. To będzie głośna i ciekawa noc :)

AKTUALNOŚCI:
To była głośna noc. Pierwszej nocy myśleliśmy, że Jojo płacze ze stresu. Kot jednak normalnie jadł, załatwiał potrzeby, psów się nie boi, a na zaczepki kotów nie reaguje. Czyli taka dość oswojona.
Tym bardziej niemile nas zaskoczyła, gdy znowu punktualnie o 3.00 nad ranem włączyła syrenę.
Mężczyzna spał z nią w pokoju  i wytrzymał do 5.00. Oczywiście kiciusiał, przemawiał, ale bez efektu. O 5.00 się poddał, bo jemu też się chciało już wyć. Zamieniliśmy się na stanowisku wycia. Odważyłam się otworzyć klatkę i zaczęłam Jojo głaskać. Potem wzięłam na kolana.  Nawet nieśmiało coś było na kształt mruczenia, ale wyciu i tak nie było końca.
Wypuściłam na pokój. Myślałam, że jak się zajmie poznawaniem nowego terenu, to się przymknie. Szturchnęły się nosami z Krechą, kot prychnął ostrzegawczo i pod Krechy mordą przekicał pod drzwi balkonowe. A tam zaczęło się wycie na maksa, jak wilk do księżyca!
Spuściłam rolety. Przekicał pod okno, zadarł łebek jeszcze wyżej i wyje dalej. Głaskane przewracało się lekko na boczek i w ogóle w zachowaniu przejawiało niejakie symptomy zachowań godowych. Czyżby kocica w rui???

Gorzej, że po godzinie 3.00 nad ranem ożywili się również sąsiedzi, mieszkający pod nami...
Co prawda oni też są w permanentnej rui, a odgłosy zachowań godowych są na porządku dziennym, bo to studencka komuna. Jednak porządek dzienny różni się tym od nocnego wycia, że jest za dnia lub wieczorem' a nie o 3.00 nad ranem.
No cóż, uroki mieszkania w bloku.
Wycie się skończyło tak jak poprzedniego dnia o 6.30.

Żeby zapobiec kolejnej nieprzespanej nocy i ewentualnej interwencji Policji w sprawie zakłócania ciszy nocnej i/lub znęcania się nad kotem, zdzwoniliśmy się dzisiaj z NNNŚ Wetem. Akurat miał dzisiaj dyżur w swojej przychodni i umówił nas na 17.30.
Wstępnie umówiliśmy się na sterylizację, bo jednak wszystko w zachowaniu na tę ruję wskazywało. No chyba, że kot wyje sam z siebie, bo jest wyjec, ale to ponoć mało prawdopodobne u kotów.

I teraz następuje najciekawsze.
Co prawda zachowania były takie wskazujące na, ale kotka rui nie ma! Jest wysterylizowana. (Niestety żeby to stwierdzić trzeba było kota z boku lekko przedziurawić i ma założone szwy, ale Wet przepatrzył koci farsz i nic seksualnego w niej nie zostało!)
Amputacja łapy i ogona została wykonana kilka lat temu, fachowo, chirurgicznie. Jojo ma jakieś 6-7 lat.
I - wisienka na torcie - Jojo ma czipa!

Czyżby komuś uciekła? Gosia, która jest na bieżąco z ogłoszeniami o zaginionych kotach, nie przypomina sobie, żeby taki kot był poszukiwany. No wiecie, można przegapić ogłoszenie o trzydziestym czarnym Mruczusiu, ale koty bez łap i ogonów nie wałęsają się stadami!
Poza tym dlaczego Jojo nie błąkała się po osiedlu, gdzie ludzie dokarmiają koty i ktoś by ją wcześniej zauważył. Gdzie mieszkała od poniedziałku do czwartku i dlaczego przychodziła na teren PKP Energetyka tylko w dni wolne od pracy (Sylwester i Nowy Rok) i w weekendy?
Czy ktoś ją tu wyrzucił? Dlaczego tak boi się ludzi? I od kiedy jest na dworze, bo futro ma jak pies Husky?

No i z naszej perspektywy najistotniejsza sprawa, czy Jojo przestanie wyć po nocach. Bo Jojo chlipie, miauczy, gada, śpiewa, wyje, a wszystko to głośno i przenikliwie. Przez to obawiam się skarg sąsiadów... Dostaliśmy od NNNŚ Weta syropek na poprawę humoru (jakiś magiczny wyciąg z mleka; Gosia mi dzisiaj mówiła o kapsułkach z tą substancją) może to ją wyciszy.
Mamy taką nadzieję, bo chcielibyśmy ją zatrzymać. Jojo daje się lubić.
Będą co prawda problemy z karmieniem, bo Jojo na nic nie umie i nie może wskoczyć, a karmienie na podłodze oznacza, że Krecha z Pyzą będą sępić na jojową michę.
No i dochodzi sprawa domniemanego właściciela kota.
Jak pojadę do schroniska oddać klatkę-łapkę, sprawdzę numer czipa. Może już kiedyś była w schronisku? Może jest w jakiejś bazie?
Dużo, dużo pytań... Czas może da nam odpowiedzi.

To pisałam ja, Wasz znowu padający na nos z niewyspania Pies w Swetrze.