Jojcik i spółka

Jojcik ma się nieźle i chyba jeszcze będą z niej koty.

Boi się coraz mniejszej ilości rzeczy i dźwięków.
Nie integruje się wylewnie, ale też nie boi się, nie syczy i nie unika.
W sumie to nas olewa. Głaskać ją może każdy, kto ma na to ochotę.
Gdy drapie się ją za uszami to nawet łaskawie mruczy.

Wylazła spod fotela oraz spod stołu i przeniosła się na parapety.
Na parapet wychodziła początkowo tylko w nocy i gapiła się na "telewizję" do rana. Potem Mężczyzna zrobił dla niej specjalne półeczki w ulubionych miejscach i tak zyskaliśmy kolejną biało-czarną ozdobną poduszkę w kształcie kota ;) Jojo nawet nie rusza się za bardzo do miseczki, bo wie, że i tak przysmaki zostaną jej podsunięte pod nos!
No jak nie, jak tak. Codziennie w śmietanie dostaje laktulozę - niestety nie mogę jej odstawić, ani ograniczyć, bo wtedy jest problem z kupą. Codziennie też dostaje jeszcze antybiotyk w pysznym mięsku. No to pańcia kiciusia i podtyka temu kotku.

Jak to trafnie określił Tofik, Jojo uznała, że nadaję się na jej służącą. Mam właściwe kwalifikacje poparte długoletnim doświadczeniem :)



Efekty są następujące:
1. Jojcik rośnie duży, okrąglutki - już waży ponad 3,5 kilo i niedługo będzie najkrąglejszym kotem w powiecie;
2. poduszeczki twarde jak podeszwa z wołowej skóry obecnie robią się delikatne;
3. z niesmakiem przygląda się jak deszcz zacina po szybie i unika przeciągów, a zwłaszcza otwartych drzwi balkonowych - fuj! zimno!
4. przytulany i drapany za uszkami kot cichutko mruczy.

Ale nie wszystko wygląda tak różowo.
Okazało się, że Jojo ma życie wewnętrzne, które jak w starym dowcipie wychynęło i spytało, gdzie mleczko. Walczymy z tasiemczycą, bleeee. Nie jest tak łatwo zaraźliwa jak glistnica, ale tasiemce są oporniejsze w leczeniu.
Krew w moczu utrzymywała się długo i infekcja była paskudna, zadawniona, dlatego jeszcze przed nami sześć dni antybiotyków. Poza tym Jojcia nie trzyma moczu chyba.
Na pewno posikuje ze stresu. Czasami przez sen. Może też z powodu infekcji lub w efekcie obrażeń odniesionych w wypadku. Nie wiemy. Bywa to dość uciążliwe. Tym bardziej, że sypia na parapecie nad moim biurkiem i mój laptop oberwał już kilka razy ciepłym moczem.
Teraz zarówno kot, jak i biurko, laptop, maszyna do szycia i drukarka są spowite grubymi ręcznikami i specjalnymi podkładami, jak dla szczeniąt.
Poczekamy i zobaczymy, jak się sytuacja rozwinie.







Tym czasem reszta kociego towarzystwa bawi się tak:

A Burasek dostała wreszcie koszyk na miarę swojego EGO





Poza tym Bura ujawnia coraz więcej cech kota egipskiego. Oprócz smukłości, trójkątnej mordki i wielgachnych uszu jest kotem gadatliwym, wylewnym i aportującym. Cóż to za mieszanka genów?
W dodatku jest ciągle malutka i drobna. Czy jeszcze urośnie? Mamba przy niej to wielkie kocisko.

I będę musiała poważnie zastanowić się nad tematyką następnego posta, żeby PT Czytelnicy nie myśleli, że ja już tylko w kotach robię ;)