A takie tam

 O Zarinku oczywiście będzie w najbliższym czasie, bo chłopak zrobił olbrzymie postępy!

Ale dzisiaj garść różnych takich innych.

Na początek, jak to mi jeden Student dzień zrobił i humor poprawił. A nastrój podły miałam, bo akurat wszystko, co mogło pójść nie tak, poszło nie tak i ogólnie pod górkę było, a w dodatku jakieś bydle niemiłe rozjechało kota Serduszka vel Serdla tuż przy mojej bramce. No i się poryczałam. No.

A potem moi studenci pisali ostatnie kolokwium z połączenia przemian metabolicznych i pan Leon oddał mi kartkę z dobrą odpowiedzią na jedno z czterech pytań i takim oto wyznaniem:

Na wstępie zaznaczę, że nie jestem profesorem, nie tylko tytularnym ale nawet uczelnianym, ale czołobitność pierwszaków wyniesiona z ogólniaka pokutuje. 

Na drugiej stronie pan Leon szczegółowo opisał wykorzystanie substratów energetycznych w wysiłkach fizycznych o różnym czasie trwania i intensywności tak, jak omawialiśmy je na zajęciach. Ponieważ Ekstremalna Droga Krzyżowa znalazła się jako przykład intensywnego, długotrwałego wysiłku, więc dziecię najwyraźniej dobrze ją zapamiętało. Wyjaśniam również, tak jak moim studentom, że ocena 2+ istnieje w mojej skali oceniania i faktycznie oznacza, że student rokuje ;) Oczywiście pan Leon otrzymał 3- (nawet nie 3= !), a teraz cały nasz Zakład i zespół wykładowców biochemii w napięciu oczekuje wyników poprawy kolokwiów i egzaminu. Wszyscy trzymamy kciuki za pana Leona, bo na relację z EDK będziemy czekać niemal jak na remark Drogi życia :)

Po drugie otrzymaliśmy dary od cioci Ewy Thomas i Fonsikowego Bazarku dla Łapek w Potrzebie.

Ewa niegdyś współpracowała z ZMD, a obecnie pomaga na własną rękę i łapki własnych czarnych kotów. Bazarki na FB będą odbywać się regularnie i zawsze są na nich fajne kocie i nie tylko kocie fanty. Zapraszamy aktywnych fejsbukowiczów do licytacji i/lub przekazywania fantów, jeśli kto ma ochotę. Ciocia Ewa obdarowuje nieprzytomnie armię kotów, w tym moich, za co jesteśmy Ewie i Bazarkowiczom niewysłowienie wdzięczni!

Kot Dullux zrobił fachowy odbiór i pokwitował w imieniu stada.

Jak już wielokrotnie pisałam, kocie życie nie zna próżni.

Po zniknięciu Serdelka, który już się oswajał i czasem zachodził przez kocią dziurę do domu na poczęstunek, Kicia jest nieswoja i trochę zagubiona. Dwa lata temu tak samo przepadł Pompon, zakumplowała się z Serdlem, a teraz i jego brakło. Z Piratem się nie przyjaźni i łazi sama, a przybyłego na miejsce Serducha Majtka po prostu się boi. Ech, kocie życie...

Poniżej ostatnie zdjęcia Serdelka, jak wszedł za dnia do domu. Bo zwykle robił to nocą.

A to zdjęcia Majtka. Na razie lepszych nie udało mi się zrobić. Majtek jak widać chodzi w burych majtasach ;)

Na koniec zdjęcia rozkoszniaka jakim stał się Zarinek. Bo Zarinek nie jest już tym kotem, który do mnie przyjechał prawie cztery tygodnie temu! Przypominam, że Zarinek szuka domu. Dokładnie szuka prawdziwej, stuprocentowej Kociary bez kota!