Pielmieni na sposób lany Marzyni Mamci

 

Ano tak. Kusiło mnię wypróbować insze farsze niż ruski i skusiło. Zrobiwszy klasyczny farsz do pielmieni w wersji ze świni i ukręciwszy nieco gęściejsze ciasto na naleśniki, przystąpiłam do smażenia.

Jakby kto przepisu potrzebował dokładniejszego to po farsz należy zajrzeć do AniaGotuje.pl, a po całą resztę wykonu do Marzyni Mamci.

Ze swej strony dorzucam garść przemyśleń. Niezależnie jaki farsz zastosujemy, jeśli kto nie jest szybkim i sprawnym w ręcach kolejnym wcieleniem Ćwierciakiewiczowej lub innszej Monatowej (ja nie jestem), niechże sobie najsampierw z farszu ukręci kuleczki, placuszki, kawałeczki - zwał jak zwał. Będzie szybciej i łatwiej. 

Do farszu mięsnego zrobiłam trochę gęściejsze ciasto i myślę, że można te farszowe kuleczki ciut mąką potraktować, żeby się ciasto lepiej ich trzymało. Niestety, jak ciasto spłynie, a mięsko ma kontakt z tłuszczem, to pryska paskudnie. 

Zemściło się na mnie również wykształcenie i trochę za długo smażyłam - stąd ciemny kolor. Bo wicie, rozumicie, to jednak surowa świnia za farsz robi i tego no... zajęcia z parazytologii mi się odpaliły. Ale spoko, można użyć drobiu. Może być nawet lepsze. Warunek to nie żałować pieprzu i czosnku!

Pyszne na ciepło - pożarte zostało pod barszczyk Krakus z kartonu, bo zalegał jako zapas od Wielkanocy - ale na zimno też miodzio! Niestety nie dane mi będzie wypróbować jako wsad do rosołku - a by się świetnie sprawdziło! - gdyż nie doczekało...

W planach test z naszym ukochanym farszem z kaszy i twarogu :)

Jakby kto jeszcze za Zarinkiem tęsknił to melduję, że Zarinek ma się świetnie, przejął stery w domu, wziął pełną odpowiedzialność za zorganizowanie życia rodziny i z odwagą i wizją patrzy w przyszłość!

Wprowadził nowe, prozdrowotne zwyczaje gimnastyki porannej. Zarinkowa mame jest bezlitośnie ściągana z łóżka o 4.30 w celu energicznego majtania wędką przez pół godzinki lub godzinkę, póki Zarinek nie uzna, że krążenie w górnych kończynach mame osiągnęło prawidłowe parametry.

Żeby personel nie zgnuśniał, Zarinek zatroszczył się również o solidną dawkę hormonów stresu. Rzygnął sobie mianowicie kłaczkiem i trochę śliną podbarwioną krwią z podrażnionego gardełka lub wcześniej skonsumowanej surowej wołowinki, czym zasymulował w oczach mame stan zagrożenia życia.

Pytana o radę, doradziłam pozostawienie kota na chrupkach do dnia następnego i wypicie melisy. Melisa wypita została, ale przecież kitku głodzić nie można. Kitku jeszcze tego samego wieczora dostało duszoną polędwiczkę od schabu, na którą się również tate załapał. Nasza pani Wet filozoficznie podsumowała sytuację: "niejeden chłop się przy kocie uchował" :D

No i tak, że tak.

A w kocim pokoju znowu tłoczno. 

Tym razem kiblują dwie moje gwiazdy, Groszka i Łapa.

W grudniu też wespół zespół urządziły mi życie, bo obie były uprzejme. Groszka dostała biegunki i miała obolałe flaczki. Niestety do dziś nie wiadomo od czego, bo badania krwi wyszły książkowe, a w USG wyszła tylko powiększona śledziona. Kot przeszedł na dietę łatwo strawną na bazie gotowanego mięska i nie muszę się wywnętrzać, kto przy tych garach stoi. 

Łapa zaś przestała jeść i ogólnie miała się gorzej, bo jak się okazało dokuczają jej dwa symetryczne i pięknie uhodowane kamyczki w nerkach. Kamyczki rozpuszczamy lekami za miliony monet.

Obecnie Groszkę znowu bolą flaczki i została zapuszkowana w celu sprawdzenia czym tym razem kot jest uprzejmy defekować. Wyszło, że dla odmiany ma zaparcia. Się zobaczy z czego i co z tym począć.

Łapę po dobie niebytności zgarnęłam wczorajszego poranka z ogrodu, gdzie leżała obolała na trawie pod stołem ogrodowym. Wygląda na mocno obitą i poturbowaną, tylne łapki są bolesne i sztywne. Podejrzewam, że coś w nią wjechało, na szczęście nie ze skutkiem śmiertelnym. 

Może wreszcie geriatria zacznie się bardziej domu trzymać i zarzuci szwendactwo, bo w przeciwnym razie trzeba będzie choć po jednej łapce upitolić, żeby nie lazło toto, gdzie nie powinno. Dzisiaj na ten przykład musiałam nawrócić na właściwą ścieżkę półgłuchego, neurologicznego Kapsla, któren też się wybierał przez drogę do sąsiadów, krowy w oborze policzyć - kocisyn paskudny i taka jego mamusia! 

Jeżu kolczasty! Jak ja mam czasem ochotę podusić to pluszowe towarzystwo!!!